Pierwsze malowanie motipem - Auburn i następne ...

Dzięki Koledzy za rady, ale w swoim czasie bardzo się przykładałem, żeby to naprawić. Plan rzeczywiście zakładał zmocowanie nitką "na tymczasem", żeby złapał jakiś klej, a potem usuniecie niteczki. Ale w trakcie tej pracy zdałem sobie sprawę, że nie będę w stanie tej (nasączonej przecież mocnym klejem) niteczki usunąć. Tam nie ma miejsca na żadne narzędzia. Kiedy udało się przywiązać sprężynującą na zewnątrz szprychę byłem szczęśliwy, że się udało i że uratowałem model. Próba dalszego poprawienia skończy się całkowitym uszkodzeniem koła a w konsekwencji model będzie do wyrzucenia.
Jeśli dla kogoś naprawa mocowania jednej z 62 szprych (policzyłem na zdjęciu - po każdej stronie koła 31 szprych) w ażurowym kole o średnicy paznokcia nie jest problemem niewykonalnym, to mogę tylko zazdrościć. Dla mnie to w obszarze rzeczy niemożliwych.

Zarazem - dla mnie najważniejsze - zachwyt, że dzisiejsza technologia potrafi coś tak precyzyjnego po tak umiarkowanej cenie wyprodukować ! Przecież to tylko hobby, dla zabawy ....

Chevrolet Impala 1968 IXO-Altaya-Hachette

Całkiem niedawno prezentowałem Chevrolet’a Impala 1967 od Kinsmart a tu niespodziewanie – w serii greckiej – ukazał się świetnie wykonany ten sam samochód po lifcie z 1968 roku.
Modelik piękny i nawet mi nie przeszkadza, że trafił mi się egzemplarz ze zdeformowaną lewą tylna oponą.

1.

A tu porównanie z Kinsmart .
2.

Nie przewidziałem, że modelik będzie też niebieski. Gdybym wiedział, to Kinsmart’a wybrałbym w innym kolorze (jeśli w ogóle bym go kupił).
Nowym modelem jestem zachwycony. Wykonany super.

Jedyna wada, jaką dostrzegłem, to trochę przesunięte osie w stosunku do nadwozia - o ca. 2 mm do tyłu. szczególnie widoczne w przedniej osi. Niestety nie mam dokładnych wymiarów zwisu przedniego i tylnego, zeby to liczbowo zweryfikować. Bo długość szerokość i rozstaw osi w obu modelach jest podobna i bardzo bliska ideałowi skali 43.

Pozdrawiam

Bardzo ciekawy model. Podoba mi się. Powiedz jaka to seria grecka i czy jeszcze można go gdzieś kupić?

Ja go wypatrzyłem na eBay, ale jest okładka tego modelu też na stronce
[link widoczny dla zalogowanych]
To seria Aksexasta Aftokinhta - bliźniacza do KAPu.
Przymierzałem się do ściągnięcia modelu z eBay, ale niespodziewanie trafił się na polskim alle...

No i fajnie mieć 2 wersje. Bo sądząc po tylnych światłach, to chyba różne roczniki?

Kinsmart to 1967 a Hachette 1968. I nie wiem w którym momencie roku zostało to zmienione, bo bywają w sprzedaży (sprzedaży starych samochodów oczywiście) takie z typu 1967 (Kinsmart) z rocznikiem 1968. A w 1969 to już znowu było inne nadwozie.

promens napisał:

Ja go wypatrzyłem na eBay, ale jest okładka tego modelu też na stronce
[link widoczny dla zalogowanych]

Dzięki za informacje.

Rolls Royce Silver Ghost 1907 vs. 1922

Może niektórzy pamiętają mój wpis w tym wątku - z dnia 30 stycznia 2019 - prezentujący modele oldtimerów Estetyki w wersji w skali 43.
http://www.motoshowminatura.fora.pl/relacje-i-prezentacje,21/pierwsze-malowanie-motipem-auburn-i-nastepne,11225-75.html
To 6-a strona tego wątku.

Pokazałem tam też modele, których wersji w skali 43 jeszcze nie znalazłem. M. in. Rolls Royce Silver Ghost opisany przez Estetykę jako 1907 rok. Problemy były 2 – po pierwsze nie znalazłem żadnego Rolls-Royce, który by swoim kształtem przypominał model Estetyki, a po drugie nie znalazłem modelu odpowiadającego tym kształtom. Przypomnę, że to kopia modelu ESPEWE, na co zwrócił mi uwagę Kolega Artemis.

Dyskusja po tym wpisie spowodowała, że zmieniłem zakres wyszukiwania w Internecie . Wcześniej sugerowałem się napisem na pudełku Estetyki – 1907. Wiec szukałem w google co najwyżej do 1914 roku. I nie znajdywałem nic podobnego. Później doczytałem się, że Silver Ghost (podwozie) był produkowany z niewielkimi zmianami aż do 1926 roku.

Kolegom, którzy chcieliby od razu zwrócić uwagę, że w tamtych czasach wszystkie samochody w Europie były karosowane indywidulanie od razu odpowiem, że wiedziałem o tym. Jednak ponieważ z fabryki Rolls-Royce dostarczano podwozie z silnikiem, to podwozia - w tym kształt nadkoli, reflektorów, lokalizacje kół zapasowych, podestów progowych był w tych autach bardzo zunifikowany.

Na eBay znalazłem wersję modelu Franklin Mint w skali 43 będącą miniaturką samochodu produkowanego w USA w Springfield o oznaczeniu Pall Mall. Dokładna analiza doprowadziła mnie do wniosku, że nasz model z ESTETYKI (czyli ESPEWE) odzwierciedla Rolls Royce Silver Ghost właśnie z lat 20-tych. Wyszukiwanie w google przyniosło wiedzę, że w latach 1920-1924 zarówno w USA jak i w UK większość Silver Ghost wyglądała w zakresie podwozia bardzo podobnie do naszego modelika Estetyki. Co wg mnie stanowiło wyróżnik – zgadzało się jeszcze mocowanie lamp-szperaczy do wyraźnej chromowanej listwy dzielącej w poprzek całą maskę oraz bardzo nietypowy kształt i lokalizacja drzwi. Taki trochę jak z poprzedniej epoki – drzwi samochodu są jakby miniaturowe, nie stykają się i nie sięgają do samego dołu samochodu. Tak właśnie ma Estetyka.
Taki jest też kształt modelika Franklin Mint, który sprowadziłem z UK. To teraz najdroższy modelik w mojej kolekcji. Poniżej porównania z Estetyka oraz zdjęciami Rolls-Royce’ów z lat 1920-1922.

1.

2.

Myślę, że model Franklin Mint ma zdecydowanie za wysokie ustawienie tylnego zawieszenia. Gdyby miał niższe, jak u Estetyki oraz gdyby koła zapasowe nie były pokryte mleczno-białymi pokrowcami, to podobieństwo tych modeli byłoby zdecydowanie bardziej widoczne.

3.

Jedna cecha naszego modelika z Estetyki ciągle mi przeszkadza – to wyprofilowanie tyłu. O ile poprzecznie umieszczony wielki zbiornik paliwa umieszczony za tylna osią jest zgodny z konstrukcją auta, to kształt tyłu nadwozia – jego pochylenie w kierunku przodu auta – kompletnie nie zgadza się ze znaną mi rzeczywistością. Uznałem, że jest to raczej „radosna twórczość” projektanta modelika, który po prostu nie wiedział, jak wygląda tył tego auta.

Mam obecnie 2 Rolls-Royce’y Silver Ghost, oba produkcji Franklin Mint. Jeden prezentuje model z 1907 roku a drugi właśnie kupiony, amerykańska wersja z 1922 roku.
Oba mają zdejmowane maski, odwzorowane silniki i otwierane drzwiczki.

4.

Pozdrawiam

Ale fajnie się czyta takie coś. Z jednej strony modele, z drugiej rzeczywiste auta. I walka o prawdę. Super.

Jest pewna wątpliwość związana z niebieskim Rollsem. Fabryka w amerykańskim Springfield działała w latach 1921 - 1931. Nadwozia typu Pall Mall budowano zarówno na Silver Ghostach jak i na Phantomach I. To taki amerykański projekt. Były w zasadzie identyczne. Producent modelu sprytnie nie określa na jakim podwoziu jest ten model. Ja też posiadam ten modej i wielokrotnie go analizowałem i mierzyłem. Osobiście skłaniam się do koncepcji, że jest to Phantom I. Podwozia budowane przez fabrykę Springfield miały rozstaw osi pośredni między krótkim i długim podwoziem brytyjskim. Rozmiar ten zgadza się w przybliżeniu z tym w modelu. Choć to też nie jest dowód ostateczny, bo różnice w skali są niewielkie.

Wg moich pomiarów rozstaw osi od[powiada idealnie skali 43 dla rozstawu osi 144" - amerykańskiego Silver Ghost'a.
A zdjęcia aut, które użyłem do porównań to na 100 % Silver Ghost'y - z pełnym podaniem specyfikacji i opisem. Jest skan dokumentów przekazania, numery podwozia, numer silnika itd Np. ten pierwszy:
[link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Nie 22:35, 19 Mar 2023

Mercedes 1844 S NZG

Od 2004 roku – dzięki uprzejmości jednego z Kolegów miałem zakupiony w salonie Mercedesa model ciągnika siodłowego Mercedes 1844 S z naczepą w postaci silosa czy też cysterny,
1.

Model bardzo wtedy atrakcyjny – miał skręcane koła przedniej osi, odchylaną jak w prawdziwym pojeździe kabinę pozwalającą obejrzeć silnik oraz odczepianą naczepę ze zdejmowanym silosem.

Rok później ten sam Kolega podsunął mi możliwość nabycia po super okazyjnej cenie tego samego auta, ale z brakami – bez opakowania ale też z innymi istotnymi brakami. Pomyślałem sobie, że sobie kiedyś ten model zrobię i będę go miał za niewielkie pieniądze.

2.

Braki modelu jak się okazało były następujące:
- jedno przednie koło było „luzem” brak osi-zwrotnicy w skręcanym kole, a oś mocowana jest do koła na wcisk,
- brak osłony słonecznej,
- brak owiewki na dachu,
- brak wszystkich lusterek,
- jednak najważniejszy był brak jednego elementu maski pojazdu. Pod grillem powinna być poprzeczka z 2 bocznymi owiewkami.
Kabina była do malowania, bo miała wiele otarć i odprysków lakieru.

Najpierw przez lata bałem się rozkręcić tego modelu w obawie, że nie złożę go poprawnie, a nie jestem jeszcze gotów go zrobić. Na początku nie miałem pomysłu jak przymocować przednie koło, żeby zachować skrętność kół.
Kiedy w końcu się odważyłem rozkręcić, to zdałem sobie sprawę, że głównym problemem będzie jednak stworzenie tej brakującej części maski. Kształt był skomplikowany, mocowanie do nadwozia za pośrednictwem ukształtowanych wpustów, które musiały być precyzyjnie wycięte, a całość musiała być dość mocna.
Niemniej zabrałem się w tym roku za te pracę. Odważyłem się rozkręcić mój dobry model, żeby mieć części na wzór.

W sumie naprawa mocowania przedniego koła była z tego najprostsza. Dobrałem pręt z plastiku, żeby wszedł z oporem w otwór piasty, a z drugiej strony zwrotnicy nakręciłem metalową nakrętkę.

3.

Brakującą część maski postanowiłem dorobić z klocka plastiku, Gdybym nie miał wzorca z dobrego modelu, nigdy bym tego nie dorobił.
Problemem było jednak znalezienie takiego klocka z tworzywa. Wszystkie elementy z plastiku są teraz robione z tworzyw jak najcieńszych, pustych w środku. W końcu uznałem, że najlepiej nada się ułamany kawałek wieszaka na ręczniki. Pręt miał w środku otwór, więc jeszcze trzeba go było sztukować klejem epoksydowym.
Nie muszę Was przekonywać, ile pracy zajęło mi piłowanie tego elementu. Większość pracy trzeba było wykonać trzymając element w ręku, z obawą, że go złamię. Jakoś się udało, choć przy pierwszym montażu byłem raczej podłamany. Poprzeczka, która mnie wydawała się dobra, po roboczym zmontowaniu okazała się w każdym zakresie za gruba. Kiedy ponownie (już po pierwszym lakierowaniu zacząłem ją dopiłowywać oczywiście złamała się.
Naprawiłem to podklejając paskiem karty kredytowej ☹.
Nie znalazłem żadnego sposobu na mocowanie inne niż na klej. Nie lubię tego, bo w razie czegoś nie da się tego już poprawić. Ale nie było wyjścia.

4.

Osłonę słoneczną i owiewkę postanowiłem dorobić wykorzystując poprzednie doświadczenie z tworzeniem wypraski z butelki PET. Odsyłam do wcześniejszego postu z marca 2021, gdzie opisałem dorabianie oszklenie Mercedesa W201.
Tym razem zrobiłem „kopyto” (formę) z modeliny. Tyle, że najpierw trzeba było zrobić negatyw formy, a dopiero potem samą formę. Szczęśliwie miałem oryginalny wzorzec.

5.

Rzecz poszła nie do końca po mojej myśli. Wykonane wypraski okazały się płytkie, nie chciały przybrać pełnego, głębokiego kształtu oryginalnych owiewek.
W przypadku większej owiewki dosztukowałem boki płaskimi kawałkami plastiku (znowu karty kredytowe). Nie znalazłem innego sposobu zamocowania do dachu niż dołożenie (przyklejenie) płytki z hipsu, którą można by przykręcić od środka kabiny.

6.

Osłona słoneczna jest w porównaniu z oryginałem trochę rachityczna, co na następnych zdjęciach zostanie pokazane.

Lusterka dorobiłem „własnym przemysłem” – tj są z płytek plastiku przyklejonych do kształtek z drutu od spinaczy, zmocowane klejem epoksydowym. Nie lubię lusterek fototrawionych, bo są zbyt delikatne. Model u mnie stoi na półce, a nie w gablotce. Nie może być aż tak podatny na uszkodzenie przy wzięciu do ręki przy np. odkurzaniu.

7.

Jeszcze malowanie kabiny, sklejanie i … powiedzmy gotowe.

8.

Jeszcze porównanie z oryginałem:

9.

Szału nie ma, ale chciałem się podzielić doświadczeniem, chyba nieco nietypowym.
Po przemyśleniach dochodzę do wniosku, że może w przypadku kształtek z PET problemem jest, że modelinę kształtuje się jak plasteliną i ma ona tendencję do rozpływania się na boki. Już negatyw formy nieco się rozjechał, a potem sama forma jeszcze bardziej. Korygowałem to później jeszcze opiłowując formę pilnikiem, ale chyba niewystarczająco. Dodatkowo zrobiłem formom zbyt płaskie (płytkie) podstawy i dlatego PET nie ułożył się właściwie.
W efekcie po przymocowaniu sztukowanej kartą kredytową owiewki do podstawki z hipsu całość się wygięła w łuk.
Na pewno brakło mi wytrwałości, żeby to jeszcze cyzelować. Bo trzeba by wszystko robić od nowa. Może kiedyś ….

Jedyną waloryzacją, jaką tu zrobiłem, jest doklejenie kloszy. Oryginał NZG ma po prostu wnęki pomalowane na srebrno. Ja mu te lampy wyposażyłem w klosze.

Nie znalazłem sposobu naprawienia podpórek z przodu naczepy. Nie chcą zaczepiać się w poziomej pozycji, kiedy naczepa przyłączona do ciągnika – ciągle opadają. Mechanizm jest schowany w przynitowanej osłonie i po rozebraniu trzeba by wózek naczepy malować w całości.

Pozdrawiam

Wysłany: Pon 8:48, 20 Mar 2023

Cześć, nie wiem czy chcesz ingerować w oryginalne rozwiązanie producenta modelu, ale jeżeli denerwuje Cię, że podpory opadają, może łatwiejsze będzie dojście, aby je wyciągnąć, skrócić oraz ostatecznie zablokować ? Nie wiem czy tutaj też musisz coś roznitowywać, ale można by dzięki temu, przy okazji poprawić zgodność z rzeczywistością , ponieważ w prawdziwych naczepach podpory wykonują tylko ruch w pionie.

Wysłany: Pon 9:23, 20 Mar 2023

Dzięki za radę. Ale chyba chciałbym, żeby te podpory jednak mogły podpierać naczepę, kiedy się ją rozłączy od ciągnika.

Wysłany: Pon 9:56, 20 Mar 2023

Obecnie jest tak jak napisał Jacek_C5, podpory osadzone są pionowo, prostopadle do nawierzchni i przy składaniu/rozkładaniu wykonują tylko ruch w pionie.
Ale w starszych naczepach, np. polskich D-60, D-40 i ich pochodnych podpory były składane "do tyłu", podobnie jak w modelu.