P O R S C H E

Dzisiaj wrócimy do Porsche 550. Zachęcony posiadanym modelem Schuco, nabyłem wczesną wersję z 1954 roku. Przedstawia samochód, który zdobył 3 miejsce w wyścigu Carrera Panamerica. Szczegółowy opis modelu 550 można znaleźć kilka postów wyżej, w swoim czasie przeniosę tam też zdjęcia celem zachowania chronologii.

Porsche 550 - Schuco - Hans Herrmann - 3rd Carrera Panamericana '54

550-tki razem:

Nie było mnie tu ponad pół roku... ale wracam. Zmiany w skali 1:1 odciągnęły mnie na jakiś czas od modeli, jednak ostatnio udało się zdobyć dwie ciekawe sztuki. W pewnym sensie jest to powrót do mojego pierwszego wpisu w temacie Porsche, a dokładniej jego uzupełnienie:

Na początek Porsche 356 "Gmund". Była to pierwsza seria około 50 samochodów modelu 356. Produkcja odbywała się w latach 1948-50 w austriackim Gmund. Charakterystyczne dla tego modelu były: nadwozie wykonane z aluminium, poziome listwy na przednim pasie oraz pojedyncze, okrągłe lampy tylne.

Porsche 356 "Gmund" - Minichamps

Drugim modelem jest Porsche 356A Speedster. Spartańska wersja była przeznaczona przede wszystkim na rynek USA z myślą o ciepłych i bogatych stanach takich jak Kalifornia. Dziś uchodzi za najbardziej "kultową" odmianę 356, co znajduje odzwierciedlenie w cenach (zarówno modeli, jak i 1:1 Smile

).

Porsche 356A Speedster - Minichamps

Na zakończenie rodzinne zdjęcie,
356 "Gmund", 356 Pre-A, 356A, 356B, 356C. W tyle 356A Cabriolet i Speedster:

Piękna ta rodzinka 356

Kiedyś fascynowały mnie 356 i 911, do dziś pozostałem wierny 911 Wink

Gratuluje ładnego zestawu 356-tek.

Super ten zestaw 356, gratulacje Smile

Po ponad dwóch latach, najwyższa pora odkurzyć wątek!

Przerwa w zbieraniu modeli trwała ponad rok, jednak od pewnego czasu ponownie coś zaczyna się u mnie pojawiać. W międzyczasie w temacie Porsche na forum pojawiły/rozwinęły się naprawdę piękne kolekcje, które uważnie śledzę i którym ciężko będzie dorównać. Ja planuje stawiać przede wszystkim na "starocie" i oczywiście pojazdy wyczynowe.

Dzisiaj jednak dla odmiany: 7x Porsche 911 Turbo w sreberku:

Porsche 911 Turbo (930) 1976 - Minichamps

Porsche 911 Turbo (930) 1988 - Kyosho

Porsche 911 Turbo (964) 1990 - Minichamps

Porsche 911 Turbo (993) 1997 - Minichamps

Porsche 911 Turbo (996) 1999 - Minichamps

Porsche 911 Turbo (997) 2007 - Minichamps

Porsche 911 Turbo (991) 2016 - Herpa

Wszystko zaczęło się od tego zdjęcia:

Na koniec o samych modelach. Minichampsy trzymają swój poziom, 964 ma słabe koła, 966 przednie lampy. Herpa mogłaby mieć mniej "ziarnisty" lakier, jednak na żywo prezentuje się lepiej niż na zdjęciach. Największy problem mam jednak z modelem Kyosho. Oczywiście największą zaletą modelu są jego otwierane elementy. Niestety nie podoba mi się sama bryła, a dokładniej błotniki, które moim zdaniem są zdecydowanie za szerokie. W Turbo jest to jeszcze do przyjęcia, jednak pozostałe 911 od Kyosho (Carrera 2.7, SC, Carrera 3.2) wyglądają karykaturalnie, dlatego to chyba ostatnie 911 japońskiego producenta w moich zbiorach.

Tyle na dziś, następnym razem będzie coś wyczynowego.

Jak oglądałem kiedyś jakieś wyścigowe 911 od Kyosho to też bryła wyglądała conajmniej dziwnie. W tamtym przypadku szczególnie kształt szyby tylnej był znacznie inny niż powinien, ale już nie pamiętam jaki to był konkretnie model.

Sam jestem wielkim fanem i entuzjastą Porsche. W mojej kolekcji na pewno prędzej ,czy później pojawi się większość modeli tej marki Smile

Uwielbiam takie zestawienia poszczególnych szeregów i typów jednego modelu. Porsche, Mercedes i BMW często robią takie zestawieniowe zdjęcia i trzeba przyznać ,że super to wygląda Smile

Natomiast co do samego tematu, to zwróciłem wcześniej na niego uwagę i cieszę się ,że będziesz go rozwijał Smile

P.S. Wczoraj będąc na wycieczce rodzinnej w Trójmieście, całkiem przypadkiem natrafiłem na prezentację nowego 992. Zestawiono go właśnie z całym szeregiem poprzednich 911:

Fajnie że Wróciłeś do tematu Very Happy

Na chwilę obecną "wyleciały" z Forum dwie kolekcje Porsche naszych kolegów. Szkoda Crying or Very sad

Abarth98:
Wychodzi na to, że nie tylko mi coś "nie leży" w Porsche od Kyosho, chociaż większość osob sie nimi zachwyca Smile

Naprawdę szkoda, bo otwierane elementy są super.

Sławek84:
Też uwielbiam takie zestawienia poszczególnych generacji. Planuje pokazywac nowe modele właśnie w takich mini podzbiorach. Myślę, że tak będzie ciekawiej, chociaż pewnie z mniejszą częstotliwością.

andy ns:
Miejmy nadzieję, że koledzy podobnie jak ja nie kończą przygody z Porsche w 1:43 definitywnie, tylko robią sobię przerwę. Czasem taki "odwyk" jest potrzebny Smile

Ostatnio prezentowałem wszystkie ewolucje 911 Turbo, dzisiaj będzie powrót do wyścigów. Wszystkie modele bazują na 911-tce, powstały w latach 70-tych i dodatkowo są w moich ulubionych barwach Martini & Rossi. Tyle cech wspólnych, ponieważ każdy model pochodzi o innego producenta.

Ale po kolei. Jak zawsze u mnie, najpierw rys historyczny. W mistrzostwach świata samochodów wyścigowych (WSC), na sezon 1972 wprowadzono limit pojemności silników do 3 litrów, kończąc tym samym karierę pojazdów takich jak Porsche 917, Ferrari 512 czy Lola T70. Ferdinand Piech odpowiedzialny za 3 mistrzostwa z rzędu dla Porsche (1969-70-71) odszedł do Audi, a Porsche zabrało swoje „zabawki” za ocean. W latach 1972-73 Porsche zmodyfikowanym modelem 917 zdominowało serię Can-Am. Ale o tym przy innej okazji. Sezon 1972 w WSC przebiegł pod dyktando nowego Ferrari 312PB. Porsche reprezentowane było głównie przez prywatne ekipy, które zapewniły marce ze Stuttgartu kilka podiów używając „odkurzonego” modelu 908.

Dyrektorem technicznym w Porsche został ponownie Ernst Fuhrmann (twórca silnika Porsche 550). Jego pomysł na motorsport był nieco odmienny id bezkompromisowych pomysłów Piecha. Fuhrmann chciał, aby samochody startujące w wyścigach jak najbardziej przypominały modele drogowe. Pod koniec 1972 roku zadebiutowała kultowa dziś Carrera RS 2.7, a na jej bazie stworzono wyścigowy model Carrera RS 2.8.
Na sezon 1973 w WSC postanowiono ponownie wystawić fabryczny zespół w barwach Martini, w każdej rundzie wystawiając dwa RSR-y. W sumie przygotowano 8 samochodów (oznaczenia R1 do R8') Początkowo rywalizowały one jedynie w klasie GT, w drugiej połowie Porsche zaczęło coraz intensywniej modyfikować RSR-y. Spowodowało to przeniesienie się do klasy samochodów sportowych, a walkę o laury w GT pozostawiono prywatnym ekipom. Sezon zdominowały ekipy Matra-Simca i Ferrari, które wystawiały specjalnie zbudowane do wyścigów konstrukcje wyposażone w silniki rodem z F1. Najlepsze wyniki Porsche to wygrana w Daytonie (startowały tylko pojazdy klasy GT) oraz zwycięstwo w ostatniej edycji sycylijskiego klasyka Targa Florio. Dodatkowo czwarte miejsca na Nurburgringu i w Le Mans poskutkowały 3 miejscem w klasyfikacji sezonu.

Prezentowany model pochodzi z wspomnianego wyścigu Targa Florio 1973. Zwyciężyła para van Lennep/Muller (911 RSR egz. R6), trzecie miejsce zajęli Kinnunen/Haldi, na szóstej pozycji zakończyli Pucci/Stoeckkonig. Model, który prezentuje poniżej przedstawia samochód, który zajął szóste miejsce. Tuż przed rozpoczęciem wyścigu hrabia Pucci doszczętnie rozbił swój egzemplarz RSR (R8'), w rezultacie w wyścigu jechał samochodem rezerwowym, który był pierwszym prototypem RSRa z 1972 roku.

Porsche Carrera RSR 2.8 – Pucci/Stoeckkonig – Targa Florio 1973 – Schuco

Na sezon 1974 postanowiono przygotować jeszcze bardziej ekstremalną wersję 911. Model RSR wyposażono w silnik turbo o pojemności 2.1 litra (pojemność silników turbo mnożono przez 1.4). Wraz z ogromnym wzrostem, mocy, samochód poszerzono, aby zmieścić potężne opony, bardzo rozbudowano aerodynamikę. Zbudowano łącznie 4 pojazdy (oznaczenia R9, R10, R12 i R13). Porsche było wyraźnie szybsze od poprzednika, nawiązując walkę z „potworami” Matry i Mirage. Najlepsze wyniki sezonu to 2 miejsca w Le Mans i Watkins Glen oraz 3 miejsce na Spa. Za sukcesami ponownie stał sprawdzony duet holendersko-szwajcarski: van Lennep/Muller.

Prezentowany model pochodzi z wyścigu 24 godziny Le Mans 1974, gdzie zajął 2 miejsce. Mogło być nawet lepiej, bowiem prowadząca Matra-Simca miała poważną awarię skrzyni biegów. Element ten dostarczało jednak Porsche, które wysłało swoich mechaników do boksu Matry, aby Ci naprawili usterkę.

Porsche Carrera RSR Turbo – van Lennep/Muller – Le Mans 24h 1974 – IXO

Sezon 1975 Porsche poświęciło na dalsze testy silnika Turbo, tym razem instalując go w modelu 908. Porsche wystawiło jeden samochód w barwach Martini, a także udostępniło silnik zespołowi Joest. Regularne podia zapewniło marce e Stuttgratu wicemistrzostwo świata, ze sporą stratą do dominującej Alfy Romeo T33.

W sezonie 1976 mistrzostwa podzielono na 2 serie: mistrzostwa samochodów sportowych (WSC) rozgrywanych według przepisów grupy 6 oraz mistrzostwa świata marek (WCM) rozgrywanych według przepisów grupy 5. Porsche postanowiło rywalizować na obydwu frontach. O WSC (które rozgrywano jeszcze tylko przez 2 lata) opowiem przy innej okazji. Do WCM Porsche wystawiło ekstremalną wersję modelu 930 (911 Turbo) nazwaną 935 - przygotowano 2 egzemplarze modelu (oznaczenia R15 i R16). W Mugello, Dijon i na Vallelundze zwyciężył duet Ickx /Mass (egz, R16), a w Watkins Glen triumfował duet Stommelen/Schurti (egz. R15). Tym samym Porsche zwyciężyło w 4 z 7 rozegranych rund (w pozostałych 3 triumfowało BMW 3.5 CSL) zgarniając tytuł mistrzowski.

Porsche 935 – Stommelen/Schurti – Watkins Glen 6h 1976 – Minichamps

Na sezon 1977 model 935 zaczęto oferować klientom, którym sprzedano 13 sztuk. Fabryczny zespół wyposażono w zmodyfikowaną wersję 935/77 (oznaczenia R17, R18, R19). Porsche zwyciężyło we wszystkich 9 rundach mistrzostw, fabryczny zespół triumfował czterokrotnie, prywatne zespoły w pozostałych 5 wyścigach. W Mugello zwyciężyła para Stommelen/Schurti (egz. R15), na Silversone, Watkins Glen i Brands Hatch niezawodni Ickx/Mass (egz. R19). Oczywiście niemeicka marka sięgnęła po drugi tytuł z rzędu, a same mistrzostwa zaczynały przypominać puchar Porsche.

Porsche 935/77 – Stommelen/Schurti – Le Mans 24h 1977 – Trofeu

W sezonie 1978 Porsche zosawiło walkę o mistrzostwo świata w rękach prywatnych ekip, w ręce których trafiła kolejna transza 17 sztuk modelu 935. Postanowiono jednak skonstruować finalną, ekstremalną wersję 935/78 (egz. R20), która miała być bronią Porsche w Le Mans 1978. Była ona jeszcze mocniejsza, szersza, niższa z bardzo rozbudowaną aerodynamiką, dzięki czemu przylgnął do niej przydomek „Moby Dick”. W ramach testu przed Le Mans, Ickx i Mass wygrali 4 rundę mistrzostw na Silverstone. W samym wyścigu Le Mans, samochód należał do najszybszych w stawce, jednak problemy techniczne zepchnęły tą wspaniałą maszynę dopiero na 8 miejsce na finiszu.

Porsche 935/78 „Moby Dick” – Stommelen/Schurti – Le Mans 24h 1978 – Spark

Na koniec wspomną krótko o samych modelach. Schuco uważam za bardzo udane, nieco gorzej prezentuje się IXO. Model jest nieco toporny, tuż po najbliższej wygranej w totka wymienię go na Truescale Very Happy

. Minichamps trzyma swój poziom, bardzo dobre jest również Trofeu. Natomiast Spark gra we własnej lidze, ten model polecam każdemu, jest genialny!

Witam wszystkich w 2020 roku. Dzisiaj będzie coś wyjątkowego, nie będzie samochodów sportowych. Zapraszam do zapoznania się z krótką przygodą Porsche w wyścigach formuł z przełomu lat 50 i 60.

Od początku Porsche starało się reklamować i rozwijać swoje konstrukcje w wyścigach długodystansowych. Pod koniec 1957 roku zasłużony model 550 został zastąpiony nowym modelem – 718 RSK. Konstrukcja tego modelu umożliwiała umiejscowienie kierownicy zarówno po lewej stronie (w wyścigach długodystansowych), a także centralnie, co zachęciło Porsche do wystawienia pojazdu w takiej konfiguracji do kilku wyścigów 1.5 litrowej Formuły 2. Wyniki były rewelacyjne, Jean Behra zwyciężył w wyścigach F2 w Reims i Avus, a Edgar Barth zajął 6 miejsce w GP Niemiec w łączonym wyścigu F1 i F2. Zachęceni wynikami, na sezon 1959 inżynierowie Porsche przygotowali na bazie 718 „prawdziwy”, jednomiejscowy pojazd F2 – 718/2. Po raz pierwszy wystawiony w GP Monaco, po solidnych kwalifikacjach zakończył wyścig wypadkiem na pierwszym okrążeniu. Kolejne sporadyczne starty w F2 przyniosły wyniki takie jak 3 miejsce w Reims i 4 w Brands Hatch z Jo Bonnierem za kierownicą.

Na sezon 1960 FIA zdecydowała o powołaniu mistrzostw konstruktorów Formuły 2, co poskutkowało zwiększeniem zaangażowania się Porsche w wyścigi samochodów jednomiejscowych. Na sezon 1960 przygotowano pięć 718/2. Fabrycznymi kierowcami Porsche zostali Jo Bonnier, Graham Hill, Hans Herrmann i Olivier Gendebien. Piąty samochód oddano w ręce samego Strirlinga Mossa, był on jednak wystawiany przez zespół Roba Walkera. Mistrzostwa obejmowały pięć rund, niestety zaczęło się od awarii w GP Syrakuz. Kolejne rundy były zdecydowanie lepsze, Moss był drugi w GP Brukseli, Gendebien trzeci w GP Pau. Czwarta runda mistrzotw, GP Aintree ułożyła się doskonale, Porsche zajęło całe podium w konfiguracji Moss - Bonnier - G.Hill. Sezon kończący się na Nurburgringu przyniósł dublet Porsche: Bonnier przed gościnnie występującym w Porsche von Tripsem. Ostatecznie Porsche i Cooper zgromadziły po 26 punktów i tytuł mistrza przyznano obydwu markom ex aequo.

Poza wyścigami zaliczanymi do mistrzostw, Porsche zgłoszono w kilku prestiżowych, ale niepunktowanych wyścigach. Jednym z nich był „domowy” wyścig Solituderennen nieopodal Stutgartu. Wystartowało 21 samochodów na czele z fabrycznymi ekipami Ferrari, Lotusa czy Coopera. Porsche wystawiło wszystkie 5 samochodów, osiągając wynik 2-3-4-5. Kierowców Porsche na mecie wyprzedził… von Trips, na ten wyścig zakontraktowany przez Ferrari. Poniższy model przedstawia zdobywcę drugiego miejsca:

Porsche 718/2 – Hans Herrmann – Solitude GP 1960 – Truescale

Kolejny sezon przyniósł zmiany regulaminowe, Formuła 1 zaadaptowała 1.5 lirową specyfikację bolidów F2. Po mistrzowskim sezonie 1960, Porsche zaliczano wraz z Ferrari, Cooperem oraz Lotusem do faworytów. Jak pokazała historia, sezon 1961 został zdominowany przez Ferrari, jako jedyny walkę nawiązał Stirling Moss w Lotusie. Kierowcą nr 1 w zespole Porsche został Dan Gurney, który trzykrotnie wywalczył drugie miejsce – w GP Francji, Włoch i USA. Pozwoliło mu to na zajęcie czwartego miejsca na koniec mistrzostw świata F1, wśród konstruktorów Porsche było trzecie – za Ferrari i Lotusem, przed Cooperem i BRM. W domowym wyścigu GP Solitude, Porsche ponownie rozminęło się z wygraną – Ireland na Lotusie wyprzedził asów Porsche: drugiego Bonniera i trzeciego Gurneya.

Próbą odpowiedzi na dominacją Ferrari była całkowicie nowa konstrukcja przygotowana na sezon 1962 – model 804. Wyposażony w nowy, ośmiocylindrowy silnik, samochód był także szerszy i smuklejszy. Kierowcami pozostali Bonnier i Gurney. Niestety pierwsze dwie rundy mistrzostw ( 7 i 5 miejsca Bonniera) były rozczarowujące. W GP Belgii Porsche nie wystartowało, poświęcając czas na poprawę konstrukcji zawieszenia. Kolejna runda we Francji okazała się bardzo wymagająca dla samochodów i szczęśliwa dla Porsche – Gurney zwyciężył pierwszy dla Porsche wyścig Formuły 1. Dwa tygodnie później, Porsche w końcu wygrało swój domowy wyścig GP Solitude - zwyciężył Gurney przed Bonnierem. Niestety po dwóch świetnych wyścigach wróciły przeciętne wyniki, Gurney zajął jeszcze trzecie miejsce w GP Niemiec na Nurburgringu. Na koniec sezonu Gurney był piąty w klasyfikacji mistrzostw, podobnie jak Porsche wśród konstruktorów. Zarząd Porsche postanowił zakończyć program Porsche w F1 w związku ze zbyt dużymi kosztami i chęcią promocji marki poprzez wyścigi samochodów sportowych. Jednak w Porsche nic się nie marnuje – silnik stworzony dla modelu 804, po niewielkich przeróbkach, napędzał przez kilka kolejnych lat samochody sportowe i prototypy Porsche.

Porsche 804 – Dan Gurney – Solitude GP 1962 – Truescale:

zusammen:

Lubię takie tematy , gdzie prócz galerii jest też trochę ciekawego tekstu. Fajnie , że odświeżyłeś temat, modele wspaniałę Smile

Ja również Smile

Wysłany: Nie 16:59, 15 Mar 2020

Wykorzystując "areszt domowy" chwyciłem za aparat i zrobiłem kilka fotek.

Będzie to powrót do samochodów cywilnych, a dokładniej najważniejszego modelu Porsche - 911. Dzisiaj pokażę modele, które osobiście postrzegam już jako klasyki. Na przestrzeni ponad 30 lat w poszczególnych generacjach zmieniało się niemal wszysko, jednak wspólne pozostały elementy takie jak linia dachu i okien oraz silnik chłodzony powietrzem.

Na początek ostatni rocznik pierwszej generacji 911 w najmocniejszej wersji S: silnik 2.4 190 KM.

Porsche 911 S - 1973 - Spark

Pierwsza generacja 911 rok 1963 (Spark - żywica) i 1973 (Spark - die cast)

W 1974 roku zadebiutował tzw G-Model, na początku z silnikiem 2.7. W 1978 roku dostępny byl już jedynie model 911 SC (Super Carrera) z silnikiem 3.0 o mocy 180 KM (później 188 i 204 KM). W 1984 roku SC zastąpił model Carrera 3.2 o mocy 231 KM.

Porsche 911 SC - 1978 - Minichamps

Razem z wersją Turbo 3.0 (930) - 1975 - Minichamps

Oraz z wersją Turbo 3.3 (930) - 1988 Kyosho

W 1989 roku zadebiutowała nowa generacja Porsche 911 o oznaczeniu 964. Poza bardziej opływowym nadwoziem, największą nowością był napęd na cztery koła w wejsji Carrera 4. Rok później zadebiutowała standardowa, tylnonapędowa wersja Carrera 2. Silnik 3.6 250 KM.

Porsche 911 Carrera 4 (964) - 1989 - Spark (die cast)

Razem z wersją Turbo (Minichamps)

Ostatnia generacja 911 bazująca na oryginalnym modelu 901 zadebiutowała w 1993 orzymując ozaczenie 993. Zmiany stylistyczne uczyniły model 993 bardziej aerodynamicznym. Silnik utrzymał pojemność 3.6, moc zwiększono do 272 KM. Produkcję zakończono w 1998 roku, a kolejny model (996) był już oparty na modelu Boxter i otrzymał silnik 3.4 chłodzony ciecza.

Porsche 911 Carrera (993) - 1993 - Maxichamps

Razem z wersją Turbo (Minichamps)

Na koniec kilka słów os samych modelach. Metalowe modele od Sparka są świetne, szczgólnie 964 uważam za jeden z najlepszych w swoich zbiorach. Swietna bryła, bardzo dobre spasowanie, piękny lakier. Bardzo dobrze prezentuje się również 911 SC Minichamps, nieco gorzej 993 Maxichamps. Jest to jednak ponowny wypust dość starego modelu, niestety jakość spasowania jest kiepska, podobnie nienajlepszy jest lakier i jego odcień. Modelik ten pozwolił mi jednak "domknąć" mini-kolekcję klasycznych 911-tek w sreberku, także mimo swych braków cieszy. Poniżej rodzinna fotka na Ikeowskim Kalaxie: Very Happy