OPEL w miniaturze

Witajcie !

Dzisiaj na przekór pogodzie panującej za oknami chciałbym się zająć roadsterem Opla czyli modelem Speedster. Tak więc zaczynajmy !

Pierwszy raz Opel Speedster został zaprezentowany jako prototyp w roku 1999. Już wtedy zyskał duży rozgłos. Rok później po wprowadzeniu kilku zmian ruszyła jego seryjna produkcja. Speedster był wprawdzie następcą modelu Calibra jednak nawet ona nie miała tak sportowego charakteru jak jej następca. Samochód powstał na bazie modelu Lotus Elise, który produkowany był od 1996 roku. W roku 2000 w życie wchodziły nowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa, więc Brytyjczycy musieli dostosować do nich Elise'a. Niestety ale wtedy pojawił się poważny problem - pieniądze. Lotus nie był bogatą marką a takie zmiany swoje kosztowały. Wtedy pomocną dłoń wyciągnął GM, który w zamian zażądał możliwości zbudowania na płycie Elise'a Opla i Vauxhalla. Pomimo że Speedster bazował na Lotusie znacznie różnił się od niego wyglądem a także silnikami. Podstawową jednostką było 147-konne 2.2, które stosowano również m.in. w Astrze G Bertone. Mocniejsza jednostka to 2.0 Turbo o mocy 200 KM, co przy wadze 930 kg daje ogromne możliwości. Niestety ale w zamian trzeba przyzwyczaić się do faktu iż nie każdy Speedster ma klimatyzację czy wspomaganie kierownicy.

Na Wyspach samochód sprzedawany był pod nazwą Vauxhall VX220 lub VXR220, które było mocniejszą odmianą silnikową.

Produkcję Speedstera zakończono w 2005 roku, a rok później do produkcji wszedł jego następca czyli Opel GT.

Miniaturkę Opla Speedstera prezentowałem już raz na forum - w kolorze pomarańczowym. Niedawno znalazłem zielonego na naszym rodzimym OLX'ie za śmieszne jak na ten model pieniądze. Spodobał mi się też ten kolor, który świetnie się komponuje w połączeniu z jasnym środkiem.
Poza tym model ma świetne felgi, bardzo dobrze odwzorowane światła czy wydech. W planach mam uzbierać wszystkie wersje kolorystyczne tego modelu - w tym momencie jestem na półmetku i do kompletu brakuje mi czarnego oraz żółtego. Jednak myślę że to tylko kwestia czasu gdy dołączą do kolekcji. Teraz zapraszam tradycyjnie do galerii zdjęć i do następnego !

157. Opel Speedster (2000-2005)
producent: Schuco

Oba Speedstery razem

cdn

Pozdrawiam ! Smile

Ople od Schuco są świetne. Mam czarnego Speedstera ale raczej gi nie oddam. Świetny model!

W pełni się z Tobą zgadzam że to świetny model Wink

I masz rację że praktycznie wszystkie Ople od Schuco robią wrażenie, choć zdarzają się także wyjątki Hyhy

Miałem kiedyś okazję przejechać się Speedsterem 2.2 16V i stopień "surowizny" wykończenia tego samochodu opartego na kratownicowej ramie mnie wręcz poraził Smile

Prowadzenie podobne do gokarta, dźwięk i przenoszenie wszelkich wibracji na kierowcę i pasażera niesamowite, co w efekcie końcowym dawało inny poziom doznań z jazdy - zabawa zabawa zabawa Smile

Twój wątek śledzę cały czas - gratuluję fantastycznej, konsekwentnej kolekcji i fajnie widzieć wiele samochodów które swego czasu widywałem codziennie Smile

Wcale Ci się nie dziwię że w tym aucie czujesz się jak w gokarcie Smile

Mój tata wraz ze znajomym dostali kiedyś Speedstera ale 2.0 Turbo to przejechania się na niemieckiej autobahnie i miał podobne odczucia co Ty - siedzisz praktycznie na drodze, dźwięk silnika i do tego zasuwa to niemiłosiernie - taka zabawka jak to ująłeś Razz

Cieszę się również że kolekcja Ci się podoba Wink

Zielony "zalatuje" mi Lotusem Smile

Zestawienie kolorów bardzo fajne, ale wolę pomarańczowy.
W sumie całkiem zapomniałem o tym Oplu. Piękny jest.

W sumie na nim powstał Razz

Mnie bardziej kolarzy się z grą Need for Speed HP '02, był tam w identycznym kolorze Wink

No i masz rację że to piękny samochód, a już na pewno jedyny w swoim rodzaju Smile

Pozdrowienia !

Witajcie !

Dzisiaj chciałbym zająć się kolejnymi modelami z kolekcji. Postanowiłem również zrobić mały mix w dzisiejszej prezentacji łącząc klasykę ze współczesnością. Mam nadzieję że modele przypadną Wam do gustu.

Zaczniemy od mojej ulubionej klasyki za sprawą trochę ekstrawaganckiego pomysłu Opla jakim było wypuszczenie na rynek 3-drzwiowego kombi – tym razem Rekorda C.

Trzecia generacja Opla Rekorda zadebiutowała w 1966 roku po zaledwie rocznej produkcji poprzednika który na owe czasy miał "przestarzały" już wygląd. Nad wyglądem nadwozia pracowały wówczas dwie firmy – Advanced Studio zarządzane przez Erharda Schnella oraz Exterior Studio prowadzone przez Herberta Killmera. Schnell w świetny sposób połączył amerykański styl z europejskimi wymiarami dzięki czemu udało mu się "wygrać" z Killmerem. Pierwszy powstał sedan, następnie kombi oraz niebanalne coupe. Do modelu pierwszy raz wprowadzono tarcze hamulcowe z przodu, poszerzono rozstaw osi dla lepszej przyczepności i właściwości jezdnych, a za dopłatą oferowano stabilizatory. Stosowane w Rekordzie C 4-cylindrowe silniki CIH spisywały się bardzo dobrze, wałki rozrządu znalazły się w głowicy cylindrów. Bazową jednostką był 1,5 litrowy motor o mocy 58 KM, który nie szczycił się jednak wysokimi osiągami. Kto był ich głodny musiał zdecydować się przynajmniej na 75-konną jednostkę o pojemności 1,7, która pozwalała rozpędzić się do ok 160 km/h. Dla porównania model 230S od Mercedesa w tym czasie potrafił osiągnąć ok 20 km/h więcej przy mocy 120 KM. W gamie w latach 1966-68 był dostępny jeszcze 6-cylindrowy silnik o pojemności 2,2 litra rozwijający 95 KM jednak został on wycofany ze względu na debiut modelu Commodore. W standardzie dostępna była 3-biegowa skrzynia manualna, za dopłatą można było mieć 4-biegowy manual lub 2, a od 1968 roku 3-biegowy automat. Ponadczasowa stylistyka, udane silniki oraz przełomowa zmiana w konstrukcji sprawiły że Rekord C odniósł ogromny sukces. Przez 6 lat produkcji, od 1966 do 1972 wyprodukowano łącznie ok 1,3 mln egzemplarzy tego modelu ustanawiając tym samym prawdziwy rekord który nigdy nie został pobity przez żaden inny model marki.

Miniaturkę dzisiejszego modelu wyprodukowała firma Minichamps i bardzo ucieszyłem się gdy znalazłem ten model w białym kolorze z czerwonym środkiem w przystępnej cenie. Bryła jest jak najbardziej poprawna, lakier nałożony równomiernie, na plus wypadają koła, wnętrze samochodu czy reflektory. Ogólnie model prezentuje się świetnie i nie mam żadnych zastrzeżeń co do jego wykonania.

158. Opel Rekord C Caravan (1966-1972)
producent: Minichamps

Kolejne dwa modele które chciałbym dzisiaj zaprezentować pochodzą już z obecnego tysiąclecia. Zaczniemy od starszego i większego czyli Movano pierwszej generacji po face-liftingu.

Opel Movano zadebiutował na rynku w 1998 roku wraz z drugą generacją Renault Master. Francuski producent dostarczył m.in. ramę pojazdu. Oba pojazdy produkowano we francuskiej miejscowości Batilly przez firmę Sovab która należy do koncernu Renault. Samochód oferowano jako duży van rodzinny lub dostawczak mogący przewieźć towar do 3,5 tony. Pod maską znajdowały się wyłącznie silniki wysokoprężne, o pojemnościach 1,9, 2,2, 2,5 oraz 2,8 litra. W 2003 roku Movano jak i bliźniaczy Master zostały poddane face-liftingowi który obejmował zmiany w przodzie pojazdu, tylnych reflektorach oraz gamie silników – od teraz samochód oferowano wyłącznie z 3 silnikami Diesla o pojemności 2,5 litra i mocach 100,120 oraz 145 KM. Wersję po FL produkowano jeszcze przez 7 lat do 2010 roku włącznie, kiedy to zaprezentowano drugą generację modelu, która również jest bliźniaczym modelem Renault Master.

Miniaturka jest wypustem firmy Norev i prezentuje sobą wysoki poziom odwzorowania. Długo zwlekałem z decyzją o zakupie pierwszego Movano gdyż zawsze znalazł się jakiś ciekawszy model od niego. Kiedy ostatnio znalazłem go za niespełna 6 euro stwierdziłem że nie ma co dłużej czekać i go kupiłem. To co mogę o nim powiedzieć to na pewno to, że jest duży i dosyć ciężki. Samo jego wykonanie nie pozostawia jednak większych zastrzeżeń. Całość prezentuje się naprawdę dobrze i cieszę się że w końcu udało się go nabyć.

159. Opel Movano A FL (2003-2010)
producent: Norev

Razem z mniejszym Vivaro

Trzecim, a zarazem ostatnim na dzisiaj modelem jest Zafira B – model który był już przeze mnie prezentowany raz na forum jednak tamten był kupiony w czasach gdy nie rozróżniałem jeszcze modelu od zwykłego resoraka toteż stan w jakim się znajduje pozostawia trochę do życzenia.
Dzisiejszy model zakupiłem wraz z opisywanym wyżej Movano od jednego sprzedawcy za podobną kwotę co pierwszy z nich. Przy okazji prezentacji uzupełnię historię tego modelu.

Zafira drugiej generacji swój debiut miała w 2005 roku i produkowana była w niemieckiej fabryce w Bochum jak i w Polsce w fabryce w Gliwicach. Konstrukcja modelu opiera się na Astrze H, tak samo jak miało to miejsce przy produkcji Zafiry A która bazowała wówczas na drugiej generacji Astry czyli Astrze G. W standardowej wersji mamy siedmioosobowy układ siedzeń z zastosowaniem systemu Flex 7 znanego już z pierwszej generacji polegającego na składaniu tylnych dwóch foteli w podłogę tak aby mieć większą przestrzeń bagażową. Wersja podstawowa nosiła nazwę Essentia, do wyboru były jeszcze Enjoy, Family oraz najbogatsza czyli Cosmo. W 2010 roku wersję Enjoy przemianowano na 111 z okazji 111 rocznicy wyprodukowania pierwszego samochodu przez Opla. Pod maską znajdowały się benzynowe jak i wysokoprężne jednostki a także silniki CNG. Zaczynając od 1,6 litrowych, poprzez 1,8 i 2,0 Turbo a kończąc na 2,2-litrowej jednostce benzynowej. W gamie silników CNG do wyboru były 2 silniki 1,6 litra o mocach 95 i 150 KM. Silniki Diesla występowały w dwóch jednostkach 1,7 oraz 1,9 CDTI.
W 2008 roku samochód poddano modernizacji, która obejmowała zmiany w wyglądzie przednich oraz tylnych reflektorów. W gamie dostępna była także wersja Flexivan która różniła się brakiem drugiego oraz trzeciego rzędu siedzeń, a tylne szyby były mocno przyciemnione.
Pomimo wprowadzenia w 2011 roku na rynek trzeciej generacji modelu Zafira B była produkowana równocześnie jeszcze przez 3 lata, do 2014 roku włącznie kiedy do z taśm montażowych w Bochum zjechał ostatni egzemplarz.

Miniaturka samochodu tak samo jak opisywanego na początku Rekorda została wyprodukowana przez firmę Minichamps. Model prezentuje się naprawdę dobrze, na pochwałę zasługują przednie i tylne reflektory, dwukolorowe wnętrze czy "irokez" na dachu. Jedynie co mogłoby być lepsze to koła – jednak nie ich odwzorowanie, a sam rozmiar – wydają się być trochę przymałe, zwłaszcza widać to z tyłu. Jednak poza tym nie mam żadnych innych zastrzeżeń co do jego wykonania i z czystym sumieniem mogę go Wam polecić.

Opel Zafira B (2005-2014)
producent: Minichamps

Wszystkie Zafiry razem

Mam nadzieję że wytrwaliście do końca Very Happy

Na dziś to tyle, do następnego !

Pozdrawiam Wink

Bardzo mi się podobają te 3-drzwiowe kombi. Długo się zbierałem żeby zacząć taką mini-kolekcję, ale właśnie czekam na Rekorda C w tej wersji - tylko w niebieskim kolorze. Świetny klasyk.

Masz rację że to świetny samochód Wink

Ja chciałem albo białego albo czerwonego, niebieskiego akurat nie brałem pod uwagę wtedy choć jest równie ciekawy. Czekam zatem na prezentację jego u Ciebie Wink

Zafirki fajne,
"irokez" na dachu to element charakterystyczny dla wersji Cosmo.
Ok!

Dzięki

Właśnie taką mieliśmy przez 6 lat z silnikiem 1.9 150 KM. Poza notorycznym wypalaniem się DPF nie było z nią większych problemów i miło ją wspominam Wink

Witajcie !

Dzisiaj chciałbym zająć się kolejnym Holdenem z kolekcji, najstarszym z całej trójki którą zaprezentowałem dotychczas w temacie - Commodore VX.

Sezon 2002 był czwartym z rzędu w australijskiej serii wyścigów V8 Supercar Championship Series jednak pierwszym noszącym właśnie taką nazwę - poprzednie cztery sezony począwszy od '98 zwały się Shell Championship Series.

Steven Richards po sezonie 2001 opuścił team Forda i przeniósł się do Holdena by w kolejnym sezonie rozpocząć starty w zespole Castrol Perkins Racing za kierownicą Commodore'a VX. Już podczas inauguracyjnej rundy na Adelaide Circuit udało mu się zająć 3 miejsce. Podczas kolejnych rund również nie zawodził i regularnie zdobywał punkty. Jedynie podczas wyścigów Bathurst 1000 oraz Queensland 500 nie udało się znaleźć na pozycji punktowanej. Pomimo tego łącznie uzbierał 1310 punktów i ostatecznie sezon zakończył na 6 pozycji w klasyfikacji generalnej.

Dzisiejsza miniaturka przedstawia samochód którym Richards startował przez cały sezon 2002. Producentem modelu jest firma Classic Carlectables, którą znacie już z poprzednich wpisów z Holdenami. Poziom odwzorowania jest bardzo dobry, na pochwałę zasługuje odlanie bryły, położenie lakieru czy mnogość detali z którą mamy do czynienia biorąc pod uwagę skalę modelu. Ogólnie model sprawia bardzo dobre wrażenie i myślę że zdjęcia po części oddadzą jego świetny wygląd

160. Holden VX Commodore 2002 - Steven Richards (Castrol Perkins Racing)
producent: Classic Carlectables

cdn

Pozdrawiam ! Smile

Świetny wybór zarówno malowania jak i producenta modelu Smile

Arek - Dziękuję bardzo, mnie też bardzo się podoba Smile