Nowości w kolekcji Abarth098

[link widoczny dla zalogowanych]

W sezonie 1972 partnerem zespołowym Emersona Fittipaldiego w zespole Lotusa w Formule 1 został David Walker. Po debiutanckim wyścigu w sezonie 1971 był to jego pierwszy kontrakt na pełen sezon. Wyniki kierowcy były dalekie od oczekiwanych i w dwóch rundach zastąpił go Ronnie Peterson. Emerson Fittipaldi został Mistrzem Świata i jednocześnie punkty przez niego uzyskane pozwoliły zdobyć Mistrzostwo Konstruktorów. Jest to jedyna sytuacja kiedy zespół wygrał Mistrzostwa Konstruktorów punktami zdobytymi wyłącznie przez jednego kierowcę. [link widoczny dla zalogowanych] Fittipaldiego prezentowałem już w 2021 roku, natomiast w 2022 na Pomorskiej Giełdzie Modeli Samochodów wypatrzyłem model Walkera od Minichamps. Ze względu na kierowcę nie byłem przekonany co do zakupu modelu, jednak zapytałem o cenę i ta była na tyle dobra, że od razu zdecydowałem się na zakup.

[link widoczny dla zalogowanych]

W 1971 Ferrari do startów w serii Canadian-American Challenge Cup przygotowało model 712, aby zastąpić użytkowany dotychczas [link widoczny dla zalogowanych]. Konstrukcja 712 powstała na bazie nadwozia nr #1010, które pierwotnie w 1970 było modelem [link widoczny dla zalogowanych]. Jeszcze w tym samym roku auto zmieniło się w model 512 M i otrzymało nadwozie takie jak w prezentowanym już modelu auta z numerem nadwozia [link widoczny dla zalogowanych]. Do wyścigów Can-Am przygotowano jednostkę napędową o pojemności 7 litrów i pod względem mechanicznym konstrukcję 712 przetestowano podczas [link widoczny dla zalogowanych], jeszcze w nadwoziu 512 M. Kierowcą w tym wyścigu był Arturo Merzario, który wygrał wyścig po starcie z pole position. Po tym wydarzeniu przebudowano nadwozie pojazdu i konstrukcja w tej konfiguracji wzięła udział w 4 rundzie sezonu 1971 Can-Am na torze Watkins Glen. Kierowcą był Mario Andretti i po starcie z 5 pola zajął na mecie 4 miejsce. Prezentowana miniatura pochodzi z serii gazetowej poświęconej wyścigowym pojazdom marki Ferrari i prezentuje model 712 ze wspomnianego wyścigu Can-Am na torze Watkins Glen. Ogółem prezentuje się w porządku, ale zaskoczyło mnie niepomalowanie [link widoczny dla zalogowanych] w przedniej części po bokach.

[link widoczny dla zalogowanych]

Maserati MC12 powstało z myślą o startach w serii FIA GT Championship. Wyścigowa odmiana zadebiutowała na torze podczas 8 rundy sezonu 2004 rozgrywanej na torze Imola. Zespół AF Corse wystawił 2 egzemplarze MC12 w klasie GT, jednak ze względu na brak homologacji zespół oraz kierowcy nie zdobywali punktów. Załogę auta nr #33 stworzyli Andrea Bertolini i Mika Salo, a #34 Johnny Herbert i Fabrizio de Simone. W debiucie załogi zajęły odpowiednio 2 i 3 miejsce. Kolejny wyścig odbył się na niemieckim torze Oschersleben, gdzie załoga auta #33 zwyciężyła, a #34 zajęła 8 miejsce. Po tym wydarzeniu seria udała się do Dubaju, gdzie wyścig na torze Dubai Autodrome na 2 miejscu ukończyła załoga auta #34. Przed ostatnią rundą sezonu MC12 uzyskało homologację, dzięki czemu za dublet na torze Zhuhai International Circuit zespół oraz kierowcy otrzymali punkty. Zwyciężyła wówczas ponownie załoga auta nr #33. Chęć zakupu modelu wyścigowego Maserati MC12 pojawiła się u mnie już dawno i początkowo najbardziej myślałem o modelu w malowaniu zespołu [link widoczny dla zalogowanych] z kolejnych lat startów, jednak z czasem moją uwagę przykuły inne malowania. Prezentowaną miniaturę od IXO wygrałem jeszcze w 2022 roku podczas bardzo udanych pod względem cen końcowych licytacji na Allegro. Wygrany model przedastawia zwycięskie MC12 z wyścigu na torze Oschersleben i jego proste malowanie bardzo mi odpowiada.

[link widoczny dla zalogowanych]

W sezonie 2017 Rajdowych Mistrzostw Świata Ott Tänak startował w zespole M-Sport World Rally Team, gdzie znaleźli się również Sébastien Ogier i Elfyn Evans. Nowym pilotem kierowcy został Martin Järveoja, dla którego był to debiut w aucie najwyższej klasy. Ott Tänak i Martin Järveoja pierwszy wspólny start podczas Rajdu Monte Carlo ukończyli na 3 miejscu. Sezon okazał się dla kierowcy przełomowy. Podczas Rajdu Włoch zdobył pierwsze zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Świata, a podczas Rajdu Niemiec zwyciężył ponownie. Mistrzem sezonu 2017 został ponownie Sébastien Ogier, jednak zauważalna zwyżka wyników Tänaka pozwoliła mu na zajęcie 3 miejsca w klasyfikacji kierowców. Na [link widoczny dla zalogowanych] Tänak związał się z zespołem Toyoty, [link widoczny dla zalogowanych] został Mistrzem Świata. Miniaturą auta Tänaka z sezonu 2017 nie byłem specjalnie zainteresowany, jednak gdy w 2022 roku zauważyłem na Allegro Lokalnie model od Spark wystawiony za 49 zł to nie było się nad czym zastanawiać. Co prawda model był wystawiony jako uszkodzony, ale dotyczyło to braku kilku anten na dachu, bez których nadal wygląda dobrze.

No to po kolei:
- Lotus, rewelacja. Fajne malowanie i w ogóle PMA robi super F1
- 712, ciekawy, powiem szczerze, że jakoś mi umknął. Mam 512, więc jako uzupełnione super.
- Fiesta od Sparka REWELACJA, a za takie pieniądze to już w ogóle...

Wysłany: Pon 17:33, 11 Mar 2024

And1, dzięki Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

W 1974 Aleksiej Berberashvili i G. Khalitov zorganizowali wyprawę Elbrus-74, czyli próbę wjazdu autem na wysokość około 4200 metrów nad poziomem morza na zboczu najwyższego szczytu Kaukazu o nazwie Elbrus. Do tej próby przygotowano [link widoczny dla zalogowanych] modelu UAZ 469B, czyli odmiany cywilnej, ustępującej zastosowanym napędem i prześwitem od wersji wojskowej 469. Pojazdy przygotowane do podjazdu zostały specjalnie pomalowane i wyposażone np. w klatki bezpieczeństwa, jednak pod względem mechanicznym nie zostały zmodyfikowane, posiadały standardowe opony bez kolców i nie zostały wyposażone w wyciągarki. Kierowcami zostali Vladimir Kharuzhi, Vladimir Dunayev, Yuri Bulagin czyli zawodnicy Autocross z miejscowości Uljanowsk, gdzie znajdowała się fabryka UAZ. Podjazd zorganizowano w sierpniu, a kierowcy zatrzymali się wcześniej we wsi Terskol u podnóża Kaukazu, gdzie na wysokości 2150 m. n.p.m. znajdowało się obserwatorium Wysokogórskiego Instytutu Geofizycznego. Kierowców przyjął tam Aleksiej Berberashvili, który miał doświadczenie we wjazdach górskich na motocyklu i zdołał w ten sposób zdobyć wschodni szczyt Elbrusu osiągając w ten sposób wysokość ponad 5600 m n.p.m. Podjazd samochodami zorganizowano trasą wieś Terskol – szczyt Terskol – Pikieta 105 – lodowiec Elbrus. Przed tym wydarzeniem jedynym pojazdem mechanicznym, który na tej trasie dotarł do oddalonej o 10,5 km od Wsi Terskol Pikiety 105 znajdującej sie na wysokości 3380 m n.p.m. był pojazd z silnikiem diesla będący wojskowym ciągnikiem gąsienicowym. Sierpień to okres korzystny dla zdobycia szczytu Elbrus, jednak wysoko w górach nawet o tej porze nadal leży tam śnieg. Obawy dotyczące konstrukcji 469B dotyczyły możliwości napędu kołowego na bezdrożach pokrytych lodem i ostrymi kamieniemi, ale też przewidywany spadek mocy silnika benzynowego w związku z rozrzedzeniem powietrza na dużej wysokości. Członkowie wyprawy przez kilka dni przygotowywali wstępnie trasę podjazdu poprzez odśnieżenie nieprzejezdnych miejsc i usunięcie przeszkadzającyh głazów. Wjazd zaplanowano rozpocząć wcześnie o poranku, a wieczorem poprzedniego dnia zawodnicy serwisowali jeszcze swoje auta. W tym czasie pojawiła się ekipa ratownictwa górskiego z lokalnego zarządu turystyki, która otrzymała zgłoszenie o dwóch niemieckich wspinaczach, który potrzebowali pomocy. Ratownicy prosili o zabranie ich samochodami jak najwyżej i w tej sytuacji próba wjazdu nastąpiła awaryjnie przed planowanym terminem. Wszystkie samochody dotarły do zaplanowanego pierwotnie lodowca w ciągu około 20 minut i udało się nawet wjechać dalej niż pierwotnie zakładano. Dalej ratownicy zmuszeni byli iść już pieszo, ale dzięki podjazdowi samochodami zyskali sporo cennego czasu. Zjazd w dół był dla kierowców trudniejszy niż podjazd, a pojazd na szlaku musieli utrzymywać z pomocą hamowania silnikiem, gdyż używanie hamulców było zbyt niebezpieczne. Wszystkie trzy pojazdy dotarły do celu, a rano następnego dnia powtórzyli wyprawę na lodowiec znaną już trasą. Tym razem wjazd trwał dłużej niż za pierwszym razem, głównie ze względu na częste postoje w związku z fotografowaniem wyprawy. Podjazd modeli 469B na wysokość około 4200 m n.p.m. po trasie całkowicie pozbawionej dróg został odnotowany jako rekord. Miniatury z opisanego podjazdu wypatrzyłem na Pomorskiej Giełdzie Modeli Samochodów w Sopocie. Zwróciły moją uwagę ciekawymi malowaniami i pomyślałem, że świetnie byłoby jeden z nich zakupić. Zapadła decyzja o zakupie prezentowanej miniatury, a historię tych aut przbliżyłem sobie dopiero po powrocie do domu.

Wysłany: Pon 20:34, 11 Mar 2024

Świetny model i bardzo dobra decyzja o zakupie. Ok!

Fajnie mieć taką unikatową miniaturkę w kolekcji, tym bardziej, że model odzwierciedla prawdziwy pojazd. Opisana w skrócie historia tej wyprawy też bardzo ciekawa.

Wysłany: Śro 19:47, 13 Mar 2024

Dzięki

sporo czasu zajęło mi stworzenie tego wpisu, głównie ze względu na nieznajomość tematyki i jeśli ktoś widzi jakieś rozbieżności to chętnie bym się o nich dowiedział Smile

Wysłany: Nie 9:45, 17 Mar 2024

ciekawa historia Ok!

Wysłany: Nie 14:52, 17 Mar 2024

Lubię takie ciekawostki Smile

Super

Wysłany: Wto 9:00, 19 Mar 2024

Bardzo cenna, bo nieznana historia nietypowej wyprawy.

Wysłany: Nie 20:02, 24 Mar 2024

Bez wydania i zakupu tego modelu pewnie nigdy bym się o niej nie dowiedział Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Do wyścigu 24h Le Mans w 1996 brytyjski zespół Gulf Racing przystąpił z dwoma egzemplarzami McLaren’a F1 GTR klasy LM GT1. Załogę auta z numerem #33 stanowili J.J. Lehto, James Weaver i Ray Bellm, natomiast #34 Pierre-Henri Raphanel, David Brabham i Lindsay Owen-Jones. Do 24-godzinnej ruywalizacji załogi wystartowały odpowiednio z 8 i 10 miejsca. W wyścigu załoga auta nr #34 ukończyła 335 okrążeń i zajęła 5 miejsce, a nr #33 pokonała 323 okrążenia, które dały jej 9 pozycję. Modele obu pojazdów zespołu od HPI wypatrzyłem u sprzedającego z Niemiec wystawione w licytacji na eBay. Sprzedawane były bez opakowań, ale licytacja modelu nr #33 zakończyła się kwotą 11,62 Euro. Postanowiłem spróbować wygrać również model z nr #34 i tutaj było już drożej, ale również się udało z bardzo dobrą ceną końcową 21,50 Euro. Wygrana tych modeli i koszt wysyłki niezmienny dla większej ilości przedmiotów w paczce otworzyły drogę do dalszych licytacji, dzięki czemu oprócz prezentowanych w dzisiejszym wpisie modeli dotarły również pokazane już wcześniej [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych]. Model Porsche dotarł z nieco uszkodzonym zawieszeniem, a w modelu McLArena z numerem #34 zagubiła się antena, jednak tak jak wspomniałem już we wpisie na temat Porsche otrzymałem za to częściowy zwrot zapłaconej kwoty i zakupy uważam za bardzo udane.

Wysłany: Nie 20:10, 24 Mar 2024

Piękne wyścigowe maszyny! Sam dorobiłeś antenę?

Wysłany: Nie 20:21, 24 Mar 2024

W HPI anteny to wklejone druciki, które często wypadają, ale pozostaje podstawa, dzięki czemu bez problemu można zamontować tam drucik ponownie. Na zdjęciach jest szybka improwizacja, pierwszy lepszy pasujący drucik jaki wpadł mi w ręce, nawet nie pomalowany na czarno i włożony bez wklejania.

Wysłany: Nie 20:29, 24 Mar 2024

Abarth098 napisał:

Na zdjęciach jest szybka improwizacja, pierwszy lepszy pasujący drucik jaki wpadł mi w ręce, nawet nie pomalowany na czarno i włożony bez wklejania.

A wygląda jak z fabryki!