Nowości w kolekcji Abarth098

[link widoczny dla zalogowanych]
Ludovico Scarfiotti w 1966 wystartował w dwóch wyścigach Formuły 1 z zespołem Ferarri. W pierwszym z tych wyścigów dostał do dyspozycji model 246 F1-66, bazujący w dużej mierze na zeszłorocznej konstrukcji z zamontowanym silnikiem 2,4 litra, jednak wyścigu nie ukończył. Kolejną eliminacją było Grand Prix Włoch, gdzie Scarfiotti otrzymał zbudowany typowo z myślą o sezonie 1966 model 312 z silnikiem V12 o pojemności 3 litrów, pochodzącym z modelu 275 P2 z wyścigów długodystansowych, pomniejszonym ze względów regulaminowych z 3,3 litra. Scarfiotti wygrał swój domowy wyścig i nadal pozostaje ostatnim Włochem, który wygrał Grand Prix Włoch. Kolejnymi rundami były odległe rundy w USA i Meksyku, gdzie zespół znacząco ograniczył swój udział, w związku z czym Scarfiotti nie pojawił się już na starcie wyścigu sezonu 1966. Dzięki zwycięstwu we Włoszech zdobył 9 punktów, które wystarczyły na 10 miejsce w klasyfikacji kierowców.

Piękny klasyk. Ok!

Podoba mi się i ciężko od niego wzrok oderwać.

Klasyczne bolidy formułowe z lat 50, 60, 70-tych zawsze będą ładnie wyglądały i przyciągały wzrok.
Taki ich urok Smile

Na szczęście sukcesywnie udaje się dokupować modele z tych lat, ale bardzo lubię też konstrukcje z lat 80 i 90 Wink

[link widoczny dla zalogowanych]
Gunnar G-99 to konstrukcja, która powstała na bazie Porsche 911 GT1, znanego m. in. z wygranej w wyścigu 24h Le Mans w 1998. Przed sezonem 2000 inny egzemplarz Porsche o numerze nadwozia 005 został przebudowany przez Gunnar na roadstera, jednak potencjalny klient zdecydował się na inną konstrukcję i pojazd pozostał niewykorzystany. Okazja na wykorzystanie przebudowanego auta pojawiła sie w 2002 roku, kiedy konstrukcja miała wystartować w wyścigu serii Grand American Road Racing w 2002, jednak po doprecyzowaniu przepisów nie została dopuszczona. Jedyną możliwością pozostało ponowne przebudowanie auta do nadwozia zamkniętego i w takiej formie pojazd pojawił się w 2003 rywalizując w grupie GTS we wspomnianej serii Grand American Road Racing, rozgrywanej pod nazwą Rolex Sports Car Series. Sezon składał się z 12 wyścigów, a prezentowana miniatura to auto, które wystartowało w 8 rundzie rozgrywanej pod nazwą Paul Revere 250 na torze Daytona International Speedway. Załoga Gunnar-Porsche G99 w składzie Peter Baron / Kyle Petty / Shane Lewis ukończyła ten wyścig na 7 miejscu, co stanowiło 2 miejsce w klasie GTS. Do zakupu miniatury od Minichamps skłoniło mnie przede wszystkim jej malowanie, dzięki któremu wypatrzyłem ten model wśród wielu innych.

Formuły Ferrari z lat 50 i 60 to kwintesencja surowości i brutalności. Gunnar wygląda rewelacyjnie. Gratuluję

Dla mnie najciekawsze malowanie z wszystkich w jakich auto wystartowało Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Podczas 17. edycji Tour de France Automobile z 1972 roku załoga Jean-Luc Thérier / Claude Roure wystartowała modelem Alpine-Renault A110 1800. Rywalizacja zakończyła się dla nich po awarii silnika, która zmusiła ich do wycofania się. Prezentowany model Alpine-Renault A110 pojawił się już we wpisie na temat odmiany turbo, którą Jean-Luc Thérier wygrał [link widoczny dla zalogowanych] w tym samym roku. Tak jak wspomniałem w tamtym wpisie, oba modele od Eligor kupiłem razem i przy atrakcyjnej cenie zakupu zdecydowanie mi się podobają.

Gunnar Porsche jakoś nie wpadł mi w oko, może przez to pasiaste malowanie... Wink

Natomiast Alpine jest świetne. Pięknie wygląda. Dobry zakup. (y)

Bardzo lubię A110. Jakieś ~50 lat temu oglądałem z wypiekami na twarzy A110 prowadzone chyba przez Komornickiego na nocnej próbie wyścigowej wokół Stadionu X-Lecia. Jaki to był rajd? Kto by pamiętał...

Dla mnie zaprezentowane miniatury to póki co niestety jedyny bliższy kontakt z A110 Wink

emer - a nie ten przypadkiem?
[link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Śro 18:57, 02 Mar 2022

[link widoczny dla zalogowanych]
W 1990 Opel do startów w DTM wystawił model Omega 3000. Konstrukcja ta nie była w stanie nawiązać wyrównanej walki z konkurencją, więc Opel zwrócił się do firmy Irmscher o dopracowanie tego auta. W ten sposób powstała odmiana Evo 500, która ze względów regulaminowych musiała powstać w cywilnej odmianie w ilości minimum 500 egzemplarzy, aby zostać dopuszczona do startów w serii. Wszystkie wyprodukowane egzemplarze Evo 500 posiadały ten sam kolor, czarny. W swojej kolekcji od dłuższego już czasu posiadam wyścigowa odmianę Omegi 3000 Evo 500 zespołu Eggenberger Motorenbau. Na cywilną odmianę w skali 1:24 zdecydowałem się wraz z wydaniem modelu w niemieckiej serii Opel Sammlung i pojawieniem się go w atrakcyjnej cenie w jednym z niemieckich sklepów. Niedawno miniatura ta została również wydana pod marką Whitebox i myślę, że modelem zdecydowanie warto się zainteresować. Osobiście bardzo liczę na pojawienie się w tej skali Opla Senatora B, dzielącego płytę podłogową właśnie z Omegą A.

Wysłany: Nie 21:24, 06 Mar 2022

Prosty, piękny i agresywny. Świetny model 👍

Wysłany: Wto 20:32, 15 Mar 2022

Lubię takie Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Star 28 był zdecydowanie wyczekiwanym modelem serii Kultowych Ciężarówek z epoki PRL-u. Wydawnictwo zupełnie niespodziewanie zaskoczyło wydaniem odmiany z zabudową żurawia o oznaczeniu ŻS-4. Model w takiej konfiguracji mimo oczywistych uproszczeń wygląda efektownie i zdecydowanie warto się nim zainteresować. Z uproszczeń najbardziej w oczy rzuciły mi się lusterka, które są zbliżone do tych w prezentowanym [link widoczny dla zalogowanych], jednak jasny kolor uwypuklił niedociągnięcie w wykonaniu ich podstawy. W pokazywanym egzemplarzu poprawiłem względem stanu wyjściowego mocowanie i ułożenie dwóch najwyżej położonych lin. Nie było to takie proste, bo liny biegnące wzdłuż żurawia są wykonane z metalu, gdzie problem stanowiło to, że są bardzo twarde przez co nie udało się w prosty sposób zmienić ich pierwotnego kształtu. Z tego względu zamieniłem je miejscami i po włożeniu we wcześniej rozwiercone ze starego kleju otwory wygląda to już lepiej.

Wysłany: Wto 22:49, 15 Mar 2022

Abarth098 napisał:

W pokazywanym egzemplarzu poprawiłem względem stanu wyjściowego mocowanie i ułożenie dwóch najwyżej położonych lin. Nie było to takie proste, bo liny biegnące wzdłuż żurawia są wykonane z metalu, gdzie problem stanowiło to, że są bardzo twarde przez co nie udało się w prosty sposób zmienić ich pierwotnego kształtu.

A obcęgi do metalu i kombinerki nie pomogły? Nie dało się skrócić i wygiąć tego drutu? Aż nie wierzę... Shocked