Kolekcja Ferrari 1:43

250 GT SWB DROGO "THE BREADVAN" 1962 IXO

V12 3.0 --- 292 KM --- 935 kg

W 1961 roku hrabia Giovanni Volpi di Misurata, 23-letni algiersko-włoski entuzjasta motoryzacji i wyścigów, założył swój zespół wyścigowy Scuderia Serenissima. Zgodnie z umową z Ferrari, do zespołu miały zostać dostarczone 2 zupełnie nowe modele GTO z 1962 r.
Zanim pojazdy dotarły, ze stajni Ferrari odeszło 2 znanych i bardzo cennych inżynierów - Giotto Bizzarrini i Carlo Chiti, aby założyć własną firmę motoryzacyjną, ATS - którą sfinansował Volpi, a Bizzarrriniego zatrudnił do stworzenia nowego samochodu.
Po tej sytuacji Enzo anulował kontrakt z Volpi i nie sprzedał mu dwóch GTO. Na pomoc nowej firmie przyszedł Oliver Gendebien i odsprzedał swój model 250 GT SWB.
Mając całe doświadczenie w opracowywaniu GTO dla Ferrari, Bizzarrini zaczął modyfikować samochód w garażu Neri & Bonacini w Modenie. I tak powstał jedyny i niepowtarzalny model 250 GTO.

Mechanicznie zmieniono sporo: silnik skonstruowano na nowo, instalując go nieco dalej z tyłu. 3 oryginalne gaźniki zostały zastąpione 6 podwójnymi DCN Weber.

Podwozie zmieniono, a płytę podłogową jeszcze bardziej zbliżono do ziemi. Ale najważniejszą ze zmian było opracowanie nowego nadwozia, które jest bardziej aerodynamiczne. Opracowane przez Piero Drogo, który był kierowcą wyścigowym, ale także budował autokary. Nowe nadwozie Kamm-back, z charakterystycznym tyłem miało wiele przydomków, w śród których „Breadvan” był najpopularniejszym.

Nowo stworzony samochód w swoim wyścigu niestety nie dojechał do mety, z powodu awarii. To nie była taka smutna historia dla Volpiego i jego zespołu, ponieważ ich samochód wyprzedzał wszystkie GTO w czasie swojej pracy. Nowe nadwozie udowodniło swoją wyższość, podobnie jak samochód, zdobywając miejsca od 1 do 3 w 4 wyścigach, w których brał udział w tym samym roku.

Obecnie model ten wyceniany jest na ok. 30 mln dolarów.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Kolejny model, który trafia do kolekcji a nie było go w planach. W Polsce nigdzie go nie widziałem, dopiero w jednej z akcji rzucił mi się w oczy.
Firma może nie powala na kolana, ale wyszedł im bardzo przyzwoicie. Fajne uzupełnienie kolekcji.

PatrzA z boku i od tyłu, to wygląda troszkę jak van lub kombi No ale tak marką nikt kartofelków i jabłuszek na targ nie będzie woził. Bardzo ciekawa furka.

Kapitalna prezentacja. Pierwszy raz o takim modelu Ferrari słyszę. Shocked

Miniaturka naprawdę bardzo fajna, a i opis bardzo ciekawy. Gratuluję posiadania takiego unikatu w zbiorze. Ok!

Na jednym zdjeciu w necie widziałem ten sam samocód z wycieraczką tylnej szyby ( na innych był bez ), więc skojarzenia mogą być bardzo adekwatne.

Świetny model i jego historia Ok!

Żałuję że sprzedałem kiedyś swoje IXO, miał być z lepszej firmy i niestety transakcja nie doszła do skutku.
Teraz za dobre wydanie potrzeba wyłożyć ponad 250 Euro i do tego szukać okazji .....

Dzięki Panowie.

Na forum wysyp włoszczyzny i to z tej górnej półki, a Adam z Altaya Smile

Ale co tam...

412 P / 330 P3 1967 Altaya

V12 4.0 --- 420 KM --- 310 km/h --- 835 kg

Nie istnieją już żadne Ferrari P3, ponieważ oryginalny P3 0846 został przekonwertowany na P3/P4 i ostatecznie spisany na straty i złomowany przez Ferrari z powodu wcześniejszych uszkodzeń powypadkowych i pożarów, jakie doznał w Le Mans 1967, a P3 0844 i 0848 zostały przekonwertowane do P3/412 P. Następnie został przerobiony na 330 Can-Am, aby w latach 90 powrócić do pierwotnej konfiguracji P3/412 P.

W 1966 roku Ferrari po raz pierwszy zastosowało wtrysk Lucasa w P3. Podobnie jak P2, P3 miał podwójny zapłon i cztery górne wałki rozrządu. Pojazd posiadał skrzynię biegów ZF oraz sprzęgło Borg&Beck.

P3 zadebiutował podczas 12-godzinnego wyścigu Sebring w 1966 roku, z Mikem Parkesem i Bobem Bondurantem za kierownicą. Po zajęciu drugiego miejsca w kwalifikacjach, duet wycofał się po 178 okrążeniach na drugim miejscu z powodu awarii skrzyni biegów. Ale druga misja przyniosła Scuderii historyczny sukces. Mike Parkes, tym razem z partnerem Johnem Surteesem, wygrał wyścig Monza 1000 km przed dwoma Fordami GT40.

W drugim swoim wyścigu na Targa Florio, model P3 prowadzony przez Nino Vaccarella i Lorenzo Bandini rozbił się, po bardzo agresywnej jeździe Bandiniego.

Następnie w wyścigu na 1000 km na torze Nürburgring w 1966 r. dwaj Brytyjczycy wycofali się przedwcześnie po zdobyciu pole position z powodu uszkodzenia sprzęgła. Ferrari nie miało szans z wyższością Forda w 24-godzinnym wyścigu Le Mans.

Natomiast Ferrari 412 P to „klientowa wersja” słynnego wyścigowego samochodu 330 P3, zbudowana dla niezależnych zespołów, takich jak NART (0844), Scuderia Filipinetti (0848), Francorchamps (0850) i Maranello Concessionaires (0854). Samochody te miały silniki gaźnikowe zamiast fabrycznego wtrysku paliwa Lucas.
Istnieją tylko dwa samochody, które zostały pierwotnie zbudowane jako 412 P: 0850 i 0854.
Ich wartość przedstawia się na poziomie od 30 do 40 mln dolarów.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Kolejny model z serii wyścigów aut prototypowych V12 w mojej kolekcji. Do pełni szczęścia brakuje mi 4 modeli.
Bardzo ciężko opisywać serię tych wyścigów, bo informacje są bardzo różne, a pojazdy niemal identyczne. Wersje P3, P4, 412 są niemal identyczne. Na modelach w jakości Ixo tym bardziej. Aczkolwiek wersje wyścigowe mogę pochwalić, bo są naprawdę fajnie wykonane.

Świetny kawałek historii i bardzo ciekawy model. Ok!

And1 napisał:

Na forum wysyp włoszczyzny i to z tej górnej półki, a Adam z Altaya Smile

Ale co tam...

No i co z tego że Altaya Smile

Po prostu kolejny modelik w kolekcji który uzupełnia następną lukę Ok!

I fajnie że są takie modele. Wg mnie górna półka modeli nie stworzy pełnej kolekcji,
jest bardziej do uzupełniania i uatrakcyjnienia zbioru. A to czy się z niej korzysta
sporadycznie czy dość często to już indywidualna sprawa Smile

412 1985 HWE

V12 4.9 --- 340 KM --- 255 km/h --- 6.7 s

Rodzina komfortowych, przestronnych Ferrari, która zaczęła się w 1972 r. od 365GT4 2+2, może była mniej wytworna i mniej nastawiona na osiągi niż większość Ferrari, ale te wspaniałe "sedany" wyposażone w silnik V12 były Ferrari z krwi i kości.

Model 412 był ostatnią wariacją z tej serii i najwygodniejszym samochodem czteromiejscowym w historii firmy. Oprócz elektrycznego ustawiania foteli i wspomagania kierownicy, model 412 miał nowe, komfortowe wnętrze o skórzanym wykończeniu, cztery zagłówki oraz bardziej ergonomiczne urządzenia do sterowania i kontroli pojazdu.

Silnik to widlasta dwunastka z wtryskiem Bosch K-Jetronic, nowym zapłonem Marelli Microplex, czterema wałkami rozrządu, dwoma zaworami na cylinder i mokrą miską olejową urosła w sumie do niecałych 4,95 litrów. Przy sześciu tysiącach obrotów na minutę generowała 340 koni mechanicznych.

Napęd na tył przekazywało dwutarczowe sprzęgło oraz 5-stopniowa, ręczna skrzynia biegów ZF lub przekładnia automatyczna o trzech biegach. Auto oparto na rozwijanym od kilkunastu lat, rurowym, stalowym podwoziu, niezależnym zawieszeniu z dodatkowymi, służącymi samopoziomowaniu amortyzatorami z tyłu i hamulcach tarczowych. Po raz pierwszy w Ferrari w wyposażeniu standardowym znalazł się system ABS, który dostarczał Bosch.

Wizualnie model ten niewiele różnił się o swoich poprzedników. Są inne felgi, zderzaki, które przybrały kolor nadwozia, dyskretne ospoilerowanie, progi, lusterka boczne oraz tylną klapę, która była teraz nieco wyższa, dzięki czemu zwiększono pojemność bagażnika. Z przodu pozostały chowane reflektory oraz charakterystyczny wylot powietrza na masce, który za czasów 365 GT4 2+2 był zwykle malowany w innym kolorze, niż reszta nadwozia.

Wyprodukowano 576 egzemplarzy. Nie jest to bardzo ceniony model, więc i ceny na aukcjach nie są wygórowane. Najdrożej sprzedany osiągnął 101 tysięcy dolarów i było to w 2016 roku.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Model ciężko dostępny w rozsądnych pieniądzach. Trafił się na lokalnym portalu i to tylko dlatego, bo przestałem dopisywać w wyszukiwaniach 1:43 Smile

O kurcze, ale perełka, mega zazdroszczę, świetny model, pięknego samochodu Very Happy

Gratuluję

tym bardziej, że w kolorze czerwonym.
Ja kiedyś zadowoliłem się błękitnym Smile

Może samo auto do najdroższych z tej marki nienależy, ale model bardzo ładny i z tego co widzę warto go mieć Laughing

Piękny samochód i piękny model. Świetna perełka w kolekcji. Ok!

Moją chronologiczną podróż zakończyliśmy w 2004 roku. Idziemy dalej...

F430 Spider 2005 IXO

V8 4.3 --- 490 KM --- 310 km/h --- 4.1 s

Model ten zastąpił Modenę i wszedł na rynek rok po zamkniętej wersji. Producentem nadwozia został nowo zatrudniony Frank Stephenson. Zgodnie z zaleceniami prezesa Montezemolo, Stephenson miał zachować motywy Modeny, tworząc jednak zupełnie nowe nadwozie, zgodnie z najnowszymi trendami stylistycznymi. Głównym wyznacznikiem była jak zwykle aerodynamika.

Nowy model zachował rozstaw osi poprzednika i większość wymiarów. Był jedynie dłuższy o 3,5 cm i przybrał na wadze 60 kg. Z przodu były dwa duże chwyty powietrza po bokach, zamiast jednego centralnego. Dodatkowe chwyty powietrza do chłodnic i tarcz hamulcowych umieszczono na bokach tylnej części nadwozia.
Ogółem siła docisku wytwarzana w F430 była większa niż w F360 i wynosiła 280 kG.

Wnętrze nie odbiegało od Modeny, z której przejęto wystrój kabiny, fotel kierowcy i tablicę rozdzielczą. Nowym elementem była "przepustnica" - pod lotną nazwą krył się przełącznik, ustawiający preferowane przez kierowcę tryby funkcjonowania mechanizmów wozu.

Ośmiocylindrowy widlak F430 uległ dalej idącym zmianom. Pojemność skokowa zwiększyła się o 20%, moc o 23%, a moment obrotowy wzrósł o 25%. Silnik był teraz mniejszy dzięki nowej głowicy i miał po 4 zawory na cylinder. Napęd wałków rozrządu zmieniono z tradycyjnych dla Ferrari pasków zębatych na klasyczne łańcuchy.

Ulepszona technologia obróbki termicznej aluminium pozwoliła zaoszczędzić 10% masy podwozia, przy zachowaniu wytrzymałości - a nawet więcej, poprawie wytrzymałości na skręcanie i deformacje kierunkowe, co sprawiło że sterowanie stało się bardziej precyzyjne i łatwiejsze.
W tym ostatnim pomagała cała bateria elektronicznych "polepszaczy": od inteligentnego zarządzania mocą silnika i momentem obrotowym, przez ABS sterujący pracą hamulców, systemy kontroli trakcji i stabilizacji, komputerową korektę pracy układu hamulcowego i inteligentne, sterowane komputerowo mechanizmy różnicowe z blokadą.

Wyprodukowano około 15 000 egzemplarzy wersji zamkniętej i otwartej. Dotychczas najdrożej sprzedany Spider osiągnął cenę 408.430 $. Był to czerwony egzemplarz z końca produkcji z przebiegiem 11000 mil i manualną skrzynią.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Powinienem zacząć od wersji zamkniętej, ale nie mogę znaleźć odpowiedniego modelu, nie w IXO. Chciałem HWE, ale ceny z ebay'a są przesadzone według mnie.
Spider od IXO jest w sumie spoko. Nawet dość mroczny szary lakier fajnie wygląda. Mam prawie całą sagę F430, głównie z niżej półki, więc będę Was nimi zanudzą obecnie Smile

Całkiem przyjemny w tym kolorze Ok!

A co do chronologii prezentacji modeli, to trzeba by było mieć już konkretnie
rozbudowaną kolekcję aby "pokazać po kolei" Smile

A i tak co pewien czas pojawia się coś nowego i burzy porządek....... Very Happy