Kolekcja Ferrari 1:43

Bardziej budżetowa opcja to IXO gablotkowe. Trochę lepiej zdetalizowana gazetówka.
O Kyosho już w sumie ciężko.

Mondial Quattrovalvole 1982 Ixo(gablotkowe) ; Cabrio Quattrovalvole 1983 Ixo

V8 3.0 --- 240KM

Lata 80 zaczynamy od modelu, który był ostatnią wariacją linii 308, która zawsze była brzydkim kaczątkiem, ale która, patrząc z perspektywy czasu, okazuję się być znacznie lepszym samochodem niż wówczas uważano.
Był to model, który ostatecznie zastąpił czteromiejscowy 308GTB/4. Wystylizowany przez Pininfarinę, w układzie 2+2, wyglądał bardziej kwadratowo od swoich poprzedników. Pierwsza wersja nosiła nazwę Mondial 8. Posiadała dwuzaworową 3-litrową jednostkę V8 z wtryskiem paliwa i mocą 215KM. Poza trochę przedłużonym rozstawem osi i wyższą linią dachu miało podwozie identyczne z dwumiejscowym poprzednikiem, prezentując uczciwy kompromis między użytecznością tylnych siedzeń, zadziwiającym komfortem, wyrafinowaniem wnętrza i charakterystyką jezdną Ferrari.

Można się spierać, czy Mondial wyglądał lepiej niż GTB/4 lub o to, czy był łatwiejszy w prowadzeniu, ale z pewnością był bardziej popularny i dokładnie przemyślany.

Obecnie posiadam dwa egzemplarze tego modelu. Pierwszym jest Mondial Quattrovalvole z 1982 roku. Różnił go głównie silnik w postaci czterozaworowej jednostki wywodzącej się z Formuły 1. Trzy litry i 240KM. Wizualnie wygląda tak samo. Wyprodukowano w sumie 1145 sztuk.
Drugim modelem jest wersja Cabrio Quattrovalvole z 1983 roku. Cabriolet wyróżnia się tym, że jest jedynym kabrioletem z czterema siedzeniami i silnikiem z tyłu , jaki kiedykolwiek był produkowany w regularnej produkcji. Wyprodukowano 629 egzemplarzy, co czyni ją najrzadszą wersją Mondiala.

Spróbuję do tej dwójki dokupić wersję 3.2, i wersję t. W tych dwóch są zauważalne różnice.
Co do opisywanych modeli to wersja zamknięta od Ixo w gablocie wygląda ciut lepiej od popularnej, ale w cale nie łatwiejszej w znalezieniu wersji od Ixo.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Śliczne są te Twoje modele. Czerwony kolor z budyniową tapicerką kapitalnie się zgrywa. Super ogląda się Twoje prezentacje. Tak trzymaj. Super

Miło poczytać i coś sobie przypomnieć o modelach marki Smile

Zawsze przed lub po zakupie danego modelu szuka się informacji o nim czy też różnych ciekawostek.
A jak się ma dany model już kilka lat, to tym bardziej.
Fajnie robisz prezentacje Ok!

Piekne ferrari!!

P.S jak bys chcial nabyc otwierane kyosho to napisz,bede sprzedawac swoja kolekcje ferrari

mafo dzięki za uznanie i komentarze
andy ns miło usłyszeć, że się podoba. I fajnie że ktoś coś tam przeczyta Smile

Mateo96PL miło, że się podoba. Poszło PW oczywiście

288 GTO 1984 IXO

V8 2.9 --- 400 KM --- 305 km/h

Dla Ferrari litery GTO mają specjalne znaczenie. Przed 1984 r. w ciągu bez mała 40 lat konstruowania samochodów Ferrari takiego oznaczenia modelu użyło tylko raz. Dotyczyło to auta, które dla wielu ludzi jest najlepszym ze wszystkich sportowych Ferrari - 250GTO z początku lat 60.

Ferrari zamierzało zbudować samochód, który będzie rywalizował w kategorii wyścigowej mistrzostw świata grupy B. Wiązało się to z zbudowaniem 200 identycznych egzemplarzy.

Model 288GTO został pokazany w Genewie w 1984 r. Oznakowanie informowało o silniku 8-cylindrowym o pojemności 2.8 litra. Model stylizowany przez Pininfarinę we współpracy z ekspertami z Ferrari od aerodynamiki wyglądał jak 328 na sterydach. Rozstaw osi powiększono o 110mm, głównie po to, aby zmieścić przekonstruowany silnik, który teraz leżał podłużnie, a skrzynia leżała za silnikiem. Wielkim plusem tego rozwiązania był łatwiejszy dostęp.

Moc, którą dysponował była największa na rynku. W połączeniu z lekkim nadwoziem, w budowę którego użyto aluminium, kevlaru i nomexu, dawało to najszybszy drogowy samochód produkowany przez Ferrari.

Na torze model ten nie miał okazji, by sprawdzić się w konfrontacji z Porsche i Lancią. Porsche z modelem 959, Austin-Rover z metro 6R4, oraz Lancia stworzyły monstra, które były zbyt szybkie i niebezpieczne, aby dopuścić je do ruchu publicznego. Po serii wypadków śmiertelnych w rajdach i wyścigach władze wykluczyły te samochody z wyścigów.

Zbliżał się rok 1987 czyli 40 lecie produkowania samochodów Ferrari. Oznaczało to zbudowanie najwspanialszego samochodu...

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Model mimo tego że od IXO, to może się podobać. Jak dla mnie jest lepiej wykonany niżeli inne z tej firmy. Koniecznie do pary muszę znaleźć wersję Evoluzione, która była potworem. W Polsce niedostępna jak zwykle Smile

Piękny samochód. Po prostu piękny, a i model bardzo mi się podoba. Super nabytek do kolekcji. Ok!

Testarossa 1984 Herpa

V12 4.9 --- 390KM --- 5.8s

Ten model, większość zna. Więc zanudzanie Was danymi ogólnodostępnymi było by bez sensu. Opowiem, jak powstawał ten model.

Koniec lat 70 to bardzo duże zaniedbanie rynku amerykańskiego. Dla Enzo, który miał już prawie 80 lat, to nie był problem, natomiast Fiat nie mógł ignorować największego rynku motoryzacyjnego na świecie.

To wszystko doprowadziło do kryzysu. Ferrari i Fiat musiały wrócić na rynek amerykański, ale boxer był tak długo zaniedbywany, że nie miał tu większych szans. Samochód tak dalece odbiegałby od oryginału, że reputacji Ferrari przyniósłby więcej szkody niż pożytku. Presja na Enzo była tym większa, że o ile Ferrari ustawił się bokiem do rynku amerykańskiego, Lamborghini tego nie zrobił. Kto chciał w stanach posiadać countacha, mógł go sobie kupić.

Reakcją Ferrari musiał być kompletnie nowy samochód, będący jednak kontynuacją charakteru boxera, ale po dopracowaniu jego parametrów tak, żeby spełniał światowe normy spalin.
Nowe dzieło miało spektakularny wygląd, przy czym jeden z elementów powstał po to, by usunąć najpoważniejszą wadę boxera. W celu przesunięcia obciążenia do przodu, umieszczono ogromną chłodnicę z przodu z przewodami gorącej wody biegnącymi przez kabinę. Potrzebowano więc nowego układu. Sięgnięto więc po rozwiązanie z toru, gdzie normą było umieszczenie chłodnic na burtach tuż przed tylnymi kołami.
Jak doprowadzić tak znaczną ilość powietrza do chłodnic, bez konieczności montowania ogromnych gondoli jak Lamborghini? Zaprojektowano wyprofilowane listwy boczne, które znają wszyscy i są jednym z najpiękniejszych widoków motoryzacyjnych.

Realizacja przedsięwzięcia zajęła trochę czasu, aż w końcu samochód zaprezentowano w 1984 roku.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Udało się skompletować całą rodzinę od Herpy. Prosiłem o nie długo, aż wyprosiłem. Są bardzo ważną częścią mojej kolekcji. I są po prostu idealne Smile

Stare, dobre Herpy. Ja się długo naszukałem wersji Targa/Spyder w wersji czerwonej, ale się udało.

Rewelacyjnie się prezentują te modele. Herpa zrobiła naprawdę kapitalne miniaturki. Szkoda, że nie kontynuuje tej serii w plastiku... Wink

W srebrnej powinieneś mieć w bagażniku element dachu który można sobie założyć. Sprawdź Smile

andy ns - jest, jest. Tylko do zdjęć go zdjąłem 👍

328 GTB 1985 IXO

V8 3.2 --- 270KM --- 263km/h

W miarę rozwijania się historii "kompaktowych" samochodów Ferrari rosła ilość modeli i reputacja. Po przejściu od 206-ki do 246-ki i 308-ki następnym szczeblem była 328-ka, a samochód o takim oznaczeniu zadebiutował na pokazie Frankfurckim w 1985 roku. Wychodząc od początkowo bardzo kontrowersyjnej, lecz w efekcie odnoszącej sukcesy rodziny 308, to było drugie pokolenie Ferrari z silnikiem V8 instalowanym centralnie.

Trzeba było naprawdę się przyjrzeć aby znaleźć różnice od modelu 308. W nowych modelach niewiele zmieniono, bo nie było takiej potrzeby. Linie zaprojektowane przez Pininfarinę pozostały niezmienne, z wyjątkiem kilku detali, takich jak "zmiękczenie" najbardziej ostrych krawędzi, modyfikacja układu świateł (pochodzą od Testarossy), czy naprawdę kosmetyczne zmiany poniżej tylnego zderzaka.

Mimo małych zmian, samochód był lepszy od poprzednika. Nieco szybszy, ale jednocześnie łatwiejszy w prowadzeniu. Był także bardziej elastyczny, co wpływało na bardziej komfortową jazdę.

Model z popularnej kolekcji od Ixo. Wersji GTS już tak łatwo nie da się znaleźć, ale oczywiście trafi do kolekcji Smile

Kolejna piękna miniaturka, a i opis bardzo ciekawy. Świetnie się ogląda Twoje modele okraszone dawką historycznych danych. Super. Ok!

500 Mondial 1953 Top Model

2.0 --- 170KM --- 720kg

Połączenie legendarnego kierowcy Alberto Ascari'ego i wyścigówki z serii 500 dawało same sukcesy. Auto zadebiutowało w wyścigu 12 Hours of Casablanca, gdzie zajęło drugie miejsce za Ferrari 375MM.

Egzemplarze Ferrari 500 budowane dla klientów prywatnych nie mogły nazywać się tak samo jak wyścigówki, stąd przydomek Mondial czyli z włoskiego "dla świata". Wersja Spider była dziełem Pinin Fariny, które zbudowało ich 13 sztuk. Właścicielami tych perełek byli między innymi międzynarodowy playboy Porfirio Rubirosa, prawdziwa ikona popkultury i wyścigów James Dean, czy mistrz świata wyścigów Phil Hill.

Ponieważ lata 50-te to złota era wyścigów samochodowych w Stanach Zjednoczonych, a epicentrum tego zamieszania była Kalifornia, wiele maszyn z Europy trafiało za ocean. To właśnie wtedy pojawił się Antonio „Tony” Parravano, który szybko skorzystał z nowej mody i założył Scuderia Parravano. Korzystając z pieniędzy zarabianych w biznesie mrożonek, Tony regularnie zatrudniał w swojej stajni najlepszych amerykańskich kierowców. To właśnie on zamówił Ferrari 500 Mondial Spider wystawione na aukcji. Okaz o numerze 0448 MD narodził się jako dwunasty stworzony przez Pinin Farina i jeden z pięciu zbudowanych z unikalnym elementem nadwozia, który był dostępny tylko w pierwszej serii: reflektorami ukrytymi pod dodatkowymi przejrzystymi przesłonami. Zarówno 500 Mondial, jak i Parravano, szybko stali się znani w kalifornijskich kręgach wyścigowych, ba, nawet okazali się liderami i głównymi graczami tej sceny. Ferrari z teamem Parravano zaliczało kolejne sukcesy w wyścigach, aż do 1960 roku, kiedy słuch o tym egzemplarzu zaginął.

Jak się okazuję, mój egzemplarz jest tym bardziej cenny, bo ma zakryte reflektory. Jest jeszcze wersja Barchetta, ale to już bardzo ciężki temat do kolekcji Smile

[/b]